Czesc

 1     1|      zapału.~Ten trąd na dusze, grzech nierządnego smutku, imieniem
 2     1|     jeszcze kanonik na ludzi za grzech wspierania wagantów. A dziewczęta
 3     2|        szczypać w ramiona: jaki grzech to? jakie jego nazwanie?
 4     2|      przerzuć, bracie zbrodniu, grzech twój śmiertelny na moje
 5     3|   Bowiem ja wziąłem na się jego grzech śmiertelny."~Ty?!..."~Aż
 6     3| błękitny w księgę kładę. Nie za grzech mi to liczy przeor dobry.
 7     3|        pani..."~Ociężało serce; grzech rojeń czai się nad duszą
 8     3|        pokutę wziąłem na się, a grzech żywy... Tęsknię!.,,"~"Nasyciłeś
 9     3|  stygnienie w piersiach - zło i grzech jawny - za gryzącą kauterię
10     3|      swoich wzionął mu w piersi grzech swój - potężniejszy snadź
11     3|        poniżył w sobie rycerski grzech pana Lancelota, który -
12     4|        poniżył w sobie rycerski grzech pana Lancelota, który -
13     4|    pokuta obiecana?!... Więc po grzech pana Lancelota samego, w
14     4|     wielkiej pogardliwości miał grzech myśli cielesnych śród braci.
15     4|         Przerzuć, bracie poeto, grzech swój w moje serce mnisze!
16     4|      klasztoru. Zwietrzył snadź grzech waganctwa i w skrzyni przeorowych
17     4|      wiedza - mówi - jak to wąż grzech oznacza, zając - namiętności
18     4|      poruszaj grobów tajemnicy. Grzech czai się zawsze w weselności
19     4|           Wyznaj mi natychmiast grzech swój!" Mnich w piersi się