Czesc

 1     1|  zamyśleniu. Jakby na bardzo długi czas tu zległ, wielce życiem
 2     1|   przyćmiewają oczy.~Postawszy tak czas jakiś z goliardem na ulicy,
 3     1|            droższy mu w tej chwili czas i księga, przy której go
 4     1|        przechodzą.~"Wyczerpuje sam czas wierzenia człecze" - powiada
 5     3|            się w chęciach swoich w czas odpustu i najzacniejsze
 6     4|           nocy. Gdy tak zmilkną na czas jakiś w zadumie nad poległymi
 7     4|    powszednia praca głaskała przez czas długi obie te głowy. W wielkiej
 8     4|            płycie sarkofagu, którą czas strzaskał, w ziemię wrył
 9     4|         jej dziecko cudzołożne i w czas modlitwy naprzykrza, ogarnie
10     4| Sakramentów Jego, nastanie wieczny czas Ducha - swobody wnętrznej
11     4|        mistrze!~Tak dumał kacerz w czas burzy nad księgą potępioną.~
12     4|         tamtych włóczęgów - w taki czas ulewny?!~Brat furtian dopowiada
13     4|   najświątobliwszy, w przedburzowy czas na złym miejscu za klasztoru
14     4|           sam wieczór, a w burzowy czas - jakby złym przeczuciem
15     4|       ujrzawszy takiego w pogrzebu czas.~Pochodnię dzierży w dłoni,
16     4|            miasto nocą w poburzowy czas; zbiry grodzkie za nią w
17     4|        przez taką szczodrość nie w czas śmierć sama wypysznia się
18     4|         kolana zwisła broda siwa.~"Czas sam chce, byśmy ustąpili
19     4|         dla onej gołębicy, która w czas pracy najchętniej nas nawiedza...