Czesc

 1     3|  piersi w nabiegu szalonym. A rybałtów pieśni w skrytości snadź
 2     3|    kwestarza zdzwaniają Panki rybałtów wszystkich na dożynki dzisiejszego
 3     3|      się oczy do pstrego ludu rybałtów. Wysoko podjął z czoła kołpak.~"
 4     3|    wzwyż na pstre spiętrzenie rybałtów, którzy powłazili na zydle,
 5     3| widoku krwi nierycerski naród rybałtów. Porozłaziło się bractwo
 6     3|    robota jednej kobiety śród rybałtów - pięćdziesiąt dusz potępionych!...
 7     3|    wiecie, chłopcy - wołał do rybałtów, nalewając sobie następną
 8     3|     Abraham."~A wśród śmiechu rybałtów małe oczki jego znad brody
 9     3| obracał się do najbliższego z rybałtów i klepał go po ramieniu.
10     3| wieszać chcieli."~Na twarzach rybałtów odbiło się nagle skłócenie
11     3|  pośród ludzi - zwraca się do rybałtów. - Raz po raz wieszać ją
12     3|    była?..."~Tu już w ruchach rybałtów odbiła się ponura niepewność;
13     3|   nazbyt już podejrzliwe oczy rybałtów, baczące na ruch jego każdy.
14     3|       nagłym impetem któryś z rybałtów.~"Boże zachowaj! Dla mnie:
15     3|       za to ich nastawanie na rybałtów życie i zdrowie.~"Mm!..." -
16     3|      węgła ulicy pstra wataha rybałtów i żaków wędrownych, każdy
17     4|   figury na rozdrożu. A szyje rybałtów wydłużają się po niewoli,
18     4|    wiedząca opowiadaczka.~Gdy rybałtów tabor w mgławej poświacie