Czesc

  1     1|     parciane giezła, na nogi czarne jak ziemia. Zaś ptactwo kościelne
  2     1|             zarówno dla spraw duszy jak i ciała. Że zaś łoża snem
  3     1|             Wlekli ludzie swe kroki jak te muchy po kleju, żuli
  4     1|          ludziom pod pierzynami: że jak miasto w potrzebie obronią
  5     1|             nią i otrząsać: właśnie jak ta wydra, gdy rybę chwyci. ,,
  6     1|           wraz, by słuchać uważnie, jak żak dalej pannę do lotu
  7     1|        ludzi.~Pieją otroki śmiechem jak te koguty za starym kurem.
  8     1|            zawodzą chór swój o tym, jak to Bacche koi curas et dolores -~
  9     1|            co starsze wypchały się, jak zazwyczaj, na przodek, a
 10     1|           przodek, a zaś młódki owo jak daleko ustawiły się skromnie.
 11     1|    przezornie. "Zaśpiewam wam Echo, jak się ułożyło" - tłumaczy
 12     1|            się niebawem słuchaczom, jak gdyby hen, za murami, pod
 13     1|      Opowiadała pieśń historię ona, jak to gdy pani Diana postarzawszy
 14     1|             Dudarz wieków gędzie. -~Jak tu drzewiej bujnie było, ~
 15     1|            drzewiej bujnie było, ~a jak smutno ninie, ~drze-wiej!...
 16     1|               Toż widzę: choć kudły jak u barana, przecie ślad tonsury
 17     1|             na swe drogi piekielne! Jak strąconym aniołom w niebo,
 18     1|          daleka czujne ucho muzyka, jak jego grosze sypią się w
 19     1|     duchownej nauki, zerkały wciąż, jak tam, w dali, pod zwiewnym
 20     1|          pono nie ku słuchaniu wam (jak to z warg odętych widzę) -
 21     1|                A on! musi być pono, jak każecie. Sięgnijcież więc
 22     1|               na początek powieści, jak to inni czynią, poniechałem
 23     1|           rojem żebraki i trędowaci jak to stado kraczące a niesyte.~
 24     1|           nazbrojnej ciężkiej kapie jak czerwona łódź wnet płynie.
 25     1|        wpadli w ulicę pastuchy dwa, jak te dwa capy górskie, w czarnych
 26     1|        doskokach i rąk rozmachaniu: jak się to obwołuje ludziom
 27     1|              A gdy się wszystkiego, jak trzeba, wywiedzieli, wznieśli
 28     1|             i rozsiewać spod piersi jak płomienie - róże i maki
 29     1|     kościoła rozstawiły mnichy bure jak to ptactwo do śpiewu gotowe;
 30     1|             Niech żyje król! Odwodu jak gromu potrzebuje ta chmura
 31     1|        chorągwiami na przedzie. Coś jak duma słodkiego wezbrało
 32     1|       piekieł chyba wyrosła nauka - jak to miłość ziemska ku niebieskiej
 33     1|     podwiewał, że zdawał się rycerz jak ten pani Ledy pogańskiej
 34     1|          szyb okiennych. Przykląkł, jak trzeba, na jedno kolano -
 35     1|        objęły przyklękłego, właśnie jak te skrzydła anioła, gdy
 36     1|     błękicie całe, a na nim gwiazdy jak o świcie - srebrne. Wstępuje
 37     1|       spojrzeć się ośmielił, widzi, jak pani, na stołku przechylona,
 38     1|        zagaduje czym prędzej o tym, jak to opowiadają wszędzie poeci,
 39     1|         opaskę czółka na podbródku, jak to czynią niewiasty, gdy
 40     1|        spłoszonych zbierać kamienie jak te ptaki proso. W drugim
 41     1|           jął przemyśliwać nad tym, jak by (drogami pana Gawana
 42     1|            na ciele nie osłonięta - jak to z małżeńskiego łoża.
 43     1|           dłoni wstąpiła pani, sama jak widmo nocy - i tajemnica. (
 44     1|        piersi gdy serca biją do się jak te dzwony - w obietnicy
 45     1|            serca, niech przechodzi, jak gdyby nic nie spostrzegając.~
 46     1|         pacierzy. Do krypty czarnej jak cienie w grób zstępować
 47     1|            nad chórem.~Przykląkł i, jak trzeba, odmawia ranne pacierze.
 48     1|         wychylił spod kaptura głowę jak z wosku, w onym wianku włosów
 49     1|             złej skrusze oczy jego, jak i dusza rozpierzchliwe,
 50     1|         kościele wytchnienia szuka, jak to czynią, rycerze wędrowni.~
 51     1|             wzięte, mnożą się tony: jak ten grom, gdy w jeden nieboskłon
 52     1|            głowę w szołomie ciężką, jak gdyby ją z śmiertelnego
 53     1|             już skończony."~Powolny jak żółw i jak pień niemy linochód,
 54     1|      skończony."~Powolny jak żółw i jak pień niemy linochód, melancholicus
 55     1|           Że zaś po miastach skąpo, jak widać, jest wszędzie, na
 56     1|            raz jeden bodaj tylko! - jak to dawniej bywało - móc
 57     1|             i u studzien przystawał jak należy - z ramionami skrzyżowanymi
 58     1|      spadało bo zawsze między ludzi jak młot, na wstrząśnienie myśli
 59     1|          oświeconych?!... Komy będę jak pies, przed czym mi dusza
 60     1|         ludzi miękką rączką, wagant jak pies bezdomny o próg każdy
 61     1|          ustateczniło go na koniec. Jak ocknięty oglądał się wokół.
 62     1|        garści równie ponoć nie ma - jak szczęścia samego na świecie.~
 63     1|             czyń mi tego!" - syknie jak ukąszony. I natargnie z
 64     1|           rytmem kroków dziewczyny, jak za werblem na przedzie,
 65     1|       kamieniu pod murem przycupnął jak kruk nad księgi szkarłatem
 66     1|           strażą i przygląda mu się jak zaciężnemu. Chłopak jest
 67     1|     zaciężnemu. Chłopak jest giętki jak wąż w swej kolczudze srebrzystej,
 68     1|         grają mu gdzieś koło barków jak pod futrem młodego zwierza;
 69     1|          czoła stołu posadzimy cię, jak to za ojców bywało. Będziesz
 70     1|    niedźwiedzia poskramiacz, zwinne jak w tańcu jest słowo gadkarza -
 71     1|        otoście znów radości próżni, jak wonczas gdyście wychodzili
 72     1|      człecze rozszerzać zwykły. One jak na gęśli stroją w was te
 73     1|            ktoś obcy i nie rzeknie, jak powiedział niedawno na synodzie
 74     1|          rynek cisza nagła i krótka jak błyskawica, gdy wielkiego
 75     1|          kilka kroków, a zgniotą go jak robaka pod stopą. Rzucą
 76     1|         stalowej. Sapią - i czekają jak te koguty przypływu pasji
 77     1|         Rzadko który okrzyknął się, jak trzeba:~"Wyzywamć!... Baczność
 78     1|   przeraźliwym: "Zabili..." Wówczas jak stado gęsi w popłochu, z
 79     1|        srogie, Oto osoba tak otyła, jak pani płatnerzowa grodu,
 80     1|     wszędzie: rządziła się na rynku jak ta gospodyni miasta.~Żonglerów
 81     1|             popatrzał nań uważnie i jak gdyby odgadnąwszy coś niecoś,
 82     1|             A i niedumne wy zresztą jak bękarty."~Czuł goliard,
 83     1|           aby zmysłach? Widzi: bary jak u niedźwiedzia, że ta główka
 84     1|             się aż wydaje - właśnie jak u niedźwiedzia; oczy zaś
 85     1|         niestatek chęci wszelkich - jak to u poety - a wraz i chytrą
 86     1|            sobie wierne pozostaje - jak chce pierwsze przykazanie
 87     1|     opowieści żonglera."~Kułaczysko jak oklepiec chwyciło goliarda
 88     1|  wysztywnion i skamieniały w słup - jak trzeba. A z sercem rozłopotanym
 89     1|             duchem: leżą na grobach jak graalowe pątniki, które
 90     1|        takich wzorów. Więc nie bądź jak one!... Ilekroć nam się
 91     1|           nas zawsze to zdziwienie, jak krewne, jak bliskie, jak
 92     1|             zdziwienie, jak krewne, jak bliskie, jak zrównane nieomal
 93     1|            jak krewne, jak bliskie, jak zrównane nieomal są wszystkie
 94     1|         przyjaźni wiernie się daj - jak chce drugie przykazanie
 95     2|             ma na ramionach chustę, jak prawo każe. Zagadnięty,
 96     2|          wszystko w porę odemścić - Jak to oni. Po czym wzdął się
 97     2|             lekarzu!" - prosisz się jak wszyscy ci chorzy. Z nimi
 98     2|             Ani sięgać nie uczymy - jak to czynią żonglerzy, którzy
 99     2|                Chyba nie" - odrzekł jak ze snu, nie obejrzawszy
100     2|    przysparzamy Kościołowi Bożemu."~Jak w ciemię uderzony opuścił
101     2|     czerwona, stała się nagle szara jak ten mur. "Co z tobą, panie?!"~"
102     2|             to! - odpycha go od się jak to zło, by nie następowało
103     2|            wielce potężnej; mieszek jak wór kolebie mu się u pasa...
104     2|          pogardą dla niego. - I oto jak utył w dostatkach!"~"Na
105     2|             Świece! A każda ci nocą jak ta gwiazda betlejemska zapłonie!"~
106     2|           ta niecierpliwość chęci - jak to w ludzkim roju.~Oto wprost
107     2|        strojna; nuruje w rzece ludu jak ta rybka w kolorach godowych.
108     2|             od się ciekawość ludzką jak zwierciadła - na towary
109     2|           Tam cukier z drzew tryska jak woda z Mojżeszowej skały!
110     2|         Snują się tam Etiopy czarne jak ten mag Baltazar. A dziwokształtne
111     2|     wejrzenie obcego kupca. Głuchym jak u zwierza pomrukiem chwalił
112     2|          może, dla rycerza opodal - jak to dziewczęta.~Lecz oto
113     2|           do kramu jednym zaszumem, jak gdyby tam proso sypano dla
114     2|     królewskiej na piersiach takich jak ty kobiet, kędy się purpurą
115     2|         chyba? Lub w płomienistych, jak twoje, włosach noszone,
116     2|             na koniec zdobiąc takie jak twoje palce, czyniły z onych
117     2|           najtwardszy, a przeczysty jak diament, przekrwawiłby się
118     2|            woli takie ruchy rękoma, jak gdyby w te drogocenności
119     2|      dziewczyny.~Goliard tymczasem, jak gdyby już ją przystroiwszy,
120     2|        przed króla samego obliczem: jak ta Sara niepłodna przed
121     2|        niepłodna przed Abimelechem, jak Bethsabee przed Dawidem!..."~
122     2|    rozchylał im usta na te dziwy... jak to wędrowny poeta prawi
123     2|            dzierżstwo razem wziąć - jak tamte panie z Pisma. Lub
124     2|             tryumfach je zdobywać - jak pani Aspazja, jak pani Tais,
125     2|        zdobywać - jak pani Aspazja, jak pani Tais, o których prawią
126     2|             przyszedłeś chrześcijan jak ropuchami?!..."~Zadarł mnich
127     2|             miłośników ich... Huu! ~jak się cieszą diabły, jak pląsają
128     2|              jak się cieszą diabły, jak pląsają kołem, sczepiwszy
129     2|         gromadne szeptanie pacierza jak wiatru zaszumienie.~Oto
130     2|    oprzytomnieje zaszlochem rzewnym jak przy matce. I rzuci się
131     2|        przyozdobi dla się jej ciało jak ten Abimelech Sarę niepłodną.
132     2|             poeta. Goliard zdał się jak ta kokosz, gdy jej kania
133     2|       zarazy. Grzechocze kołatkami, jak trzeba, postukuje w swe
134     2|            kostyrach swoich, skacze jak ta żaba, trzepocze pstrymi
135     2|            A oni otaczają go z dala jak te szakale. Na niejednym
136     2|     uleczenie: aby się szczęśliwość jak morze rozlała, gdy się pokuta
137     2|            rojeń płomyki po duszach jak piekło ciemnych, aby płomień
138     2|            doli człeczych wyjrzały, jak te ohydne maszkary smutku:
139     2|        tylko dolą człeczą obciążył.~Jak opodal ten rycerz błędny
140     2|        tylko w sercu swoim Graala - jak brat franciszkanin śród
141     2|       czyśćcem ducha: acedią, która jak dymami kadzideł pogrzebnych
142     2|          zwadzą, naszczekują na się jak te psy zza kramów. Krzyczą
143     2|         dzwony kościoła i rozpylają jak gdyby popioły w przedwieczornej
144     2|     baczenie.~Słowo się wieścić ma!~Jak w kotły biją łomoty tonów
145     2|        rycerze z białą chustą Maura jak z żaglem w rękach. I w jednej
146     2|             jednak z urągowiskiem - jak to w rodzinie.~,,Panny mu
147     2|     dominikanów odsyłał; przemogły, jak zazwyczaj, kobiet upór i
148     2|           opowiadali sobie rzeczy - jak to z wieczora. Niedobra
149     2|            będzie diabelskiego syna jak tę kiełbasę na patyku!~Za
150     2|             wypiętych, że się każda jak brzemienna zdała. Te paluszki,
151     2|        znaczne, o twarzach nosatych jak te stare kruki - z włosem
152     2|           pod okna jakoweś i ciemną jak grób jamą wyprowadzają ni
153     2|      którego sypią się w tej chwili jak gruszki szczury spłoszone.
154     2|     przywlokły. Oto pełgają u murów jak te dwa czołgi. Nawet oglądać
155     2|          piętrzą się ostrymi łukami jak na monstrancjach: wzwyż
156     2|         wstępującą na wyże kościoła jak ta rosa Heron na Syjon.~
157     2|            wynurzają się oto z bram jak te widma czasów siwobrode;
158     2| franciszkaninem wiodącym procesję - jak te klucze za żurawiem dogarniali
159     2|      prędzej swe kramy.~Szumem ludu jak wielkimi wody wypełniły
160     2|         moją."~Mury grodu ogarniają jak gdyby życia i świata krańce
161     2|             mrocznie i tu było, ale jak w kościele: rzekniesz, dla
162     2|             na koniu, a wyda ci się jak w żarzy świętego Jerzego.~
163     2|      Parsifalowej kolczugi barwa! - jak o tym wszyscy opowiadają
164     2|           to z powróseł poza łokieć jak u rzeźnika - gołe. I gęba
165     2|              że zęby w sercu miał - jak Peredur, jak Cormon-Pies!..."~
166     2|           sercu miał - jak Peredur, jak Cormon-Pies!..."~I aż zacisnęły
167     2|             skarbów!... Zaś te cuda jak z baśni tuż obok onej zbroi
168     2|     Parsifalowego ducha tchnieniem.~Jak nieprzytomny wytaczał się
169     2|            tej Arki; brzęczy w niej jak w ulu lud wszystek.~I zdało
170     2|          ramie widać konia długiego jak łasica, a na nim rycerzy
171     2|        rycerzy dwóch z wzniesionymi jak na tryumf mieczami. Nikt
172     2|             czujność i oczekiwanie.~Jak ten jeleń z gąszczy ku strudze,
173     2|           rytmem kroków dziewczyny, jak za werblem na przedzie,
174     3|             mnisza, że jej zdrowie, jak trzeba, do pacierza włączał.~"
175     3|        figury święte: stanęła każda jak ten święty Franciszek w
176     3|             mnich: koń złotogłowiem jak tron nakryty, na nim okazała
177     3|             rosnę blaski diamentów. Jak z tęczy i fosy wybłysnął
178     3|     wygoloną widny, z rozstawionymi jak u pływaka ramionami zstępował,
179     3|           głowy mnicha: ujrzy brat, jak pod białofutrzanym obłogiem
180     3|              Spod kaptura na bladej jak opłatek twarzy jarzą się
181     3|            ludu, patrzała przed się jak nie w porę ocknięta: tak
182     3|            zapatrzenie się malarza, jak gdyby łódź chwili ochynęła
183     3|           Mej urody czasom stanie - jak kościoła!"~Nad miastem wyświetlały
184     3|          brata, parsknie mu w twarz jak ten koń - i poskoczy dalej
185     3|           przypominania tej chwili, jak pod szaty obłogiem na złotym
186     3|        ciężkiego szychu śmiga lekką jak u kozy nóżką - żakom pod
187     3|        pląsał tą porą! - a sprośnie jak tamta żonka czyjaś. Różne
188     3|           końcu - by nie stawać się jak ten gadkarz na rynku. Tylko
189     3|             starek chichoty.~Bo żak jak ten kogut niewiele tam patrzy:
190     3|          zarówno dziewcząt śmiechy, jak i dąsy, zaś nade wszystko
191     3|            satyrów. Rychło patrzeć, jak za dąsami i gniewem taka
192     3|            cap w lubości. "Szpetnyś jak na pokaranie Boskie!" I
193     3|    naprzykrzasz wciąż o jedno tylko jak pan mąż lub te żaki przylepne.
194     3|         szaty objuczą i stąpać każą jak tym kobyłom dla panów mężów
195     3|             się nocką, sięgnie łapą jak po to swoje... a tu żonki -
196     3|        głosem fletni. Rozskakał się jak ten kozieł psotny i sam
197     3|      szkatułą oną!"~A że mnich leży jak kłoda, choć niby wszystko
198     3|             onego nasienia?!- A ona jak gdyby się zachwyciła tym
199     3|          się od płaczu. Tę starganą jak u czarownicy głowę podejmie
200     3|        zdzieli łapą ciężką, miotnie jak tłomok w bramę domostwa.
201     3|             pokazując niby ludziom, jak to kroczy przez miasto srogi
202     3|        wyszynku.~Piwnica była długa jak refektarz; jej strop beczkowy
203     3|          się za karczmarką, dziewką jak piec rozłożystą, twardą
204     3|    Naprzykrzają jej się te żaczyska jak złe muchy, a przecie rada
205     3|        rozpytuje poczciwie każdego, jak mu też igra dziś poszła,
206     3|      ulicach inne. Zanosiło od nich jak od tego niedźwiedzia, tylko
207     3|            na nich goliard, właśnie jak ten mnich na żaki. I pocznie
208     3|        durze winnym. A gdy się znów jak ta lampa rozświetliła myśl
209     3|             klasztornej zakołatać - jak to nieraz już czynił po
210     3|        rozsypane są teraz w myślach jak te paciorki zerwanego różańca,
211     3|       zerwanego różańca, roztargane jak to sumienie samo... Za ciszą
212     3|     wieszczki upięknić nie zdołają, Jak te odmieńce wymyślnych swych
213     3|          kobiet; tylko co u tamtych jak siodło na kobiecie się wydaje,
214     3|             gdy stary strój kobiety jak z kamienia lub drzewa ciosanymi
215     3|    zdrobnieniem postaci, że zwrotna jak ten ptak na gałęzi zda się
216     3|          postaci wdzięcznej. W kosy jak smoła połyskliwe wwiła sobie
217     3|          gdy po opilstwie objęło go jak zawsze omierzienie wielkie
218     3|           ta dziewka, przystrojona, jak jeszcze nie widziano kobiet.
219     3|            duszy.~Chwyci ją za rękę jak w kleszcz i odciąga na ubocze.
220     3|         wszystkim, co nowe!... Ach, jak ja nienawidzę tych kajań
221     3|             obie - woła - pogłaskaj jak wprzódy!"~I uderzy w śmiech
222     3|       całowaniach?... Kochaj, więc, jak my tu wszyscy, nasze sztuki
223     3|         grzechu? - powtarza goliard jak ze snu. - Gdy wszystkiego
224     3|        oczyma, lecz półciałem tylko jak ta ryba. I tak nań popatrzy.
225     3|           teraz na mnie, a widział, jak ja ciebie chcę w tej chwili,
226     3|        lubrica!..." - zagrzmi nagle jak w kościele, aż się strzęsło
227     3|        Goliard, nie wiadomo kiedy i jak, wśmignął się było na stół;
228     3|            skoczka w gębę. I wionie jak kot na środek izby.~"Jam
229     3|            swym baniastym ramieniem jak skrzydłem czerwonym ją ogarnął -
230     3|            wyrozumiale: wie dobrze, jak srodze alteruje choroba
231     3|            łeb. Obsiadły go rybałty jak te osy.~"Ty, niedźwiedziu
232     3|         teraz rozdziewa - akuratnie jak w małżeństwie. I nie dośćże
233     3|        nawet żaden z was sam sobą - jak inne dusze grzeszne - nic
234     3|             będzie diabeł widłami - jak i w doczesności waszej,
235     3|             i w doczesności waszej, jak owo i teraz, na ziemi."~
236     3|         wasze, kobiece, nie w duszy jak u nas. Stąd wątpienie stare,
237     3|             i słucha oczyma i gębą, jak też to człek uczony nad
238     3|        oliwy zda się twarz goliarda jak śród kadzielnic okrzepła
239     3|         kadzielnic okrzepła i żółta jak na katafalku. Gromadzą się
240     3|             widok potem towarzysza, jak oto żuje smutnie kromczynę
241     3|            kamratom wszystkim. Żaki jak mlekiem żywią się nią. Wszystkie
242     3|       swojej.~Tylko linochod kroczy jak bocian po izbie. Śmierć
243     3|  naszeptywać w ucho...: "Posłuchaj, jak klaszczą. Spójrzże na dół,
244     3|            wciąż gawędzie i ciszy - jak to przy chorym, gdy się
245     3|    wszystkie dzbany.~"Stągwi sześć, jak w Kanie galilejskiej!..."~
246     3|        kładł jej rękę na tej dyni - jak na łonie matki ziemi, uczłowieczy
247     3|         lubię Oceanidy takie!"~"Hu, jak grzeje od tego pieca!...
248     3|           się. Gdyby wszystkie były jak ona, nie byłoby wcale wagantów
249     3|        gdzieś zażył i rozmnożył się jak ten Abraham."~A wśród śmiechu
250     3|         życiu: napłodzisz potomstwa jak dynia pestek."~Na stojący
251     3|         luba ludzi. Dajże mu, Boże, jak najdłuższe zdrowie!~Wyświecały
252     3|            potępiać was będą... Ot, jak wy tę panią Muzę waszą,
253     3|    sumieniem płoche, a uwagą czujne jak szpaki na to jedno słowo: "
254     3|             panią!... A jeśli ona - jak zaprawdę myślę - czarownicą
255     3|          tej chwili słowo na hazard jak kości.~"A że was tak zło
256     3|    oszczekiwać mi się było na rynku jak temu psu o gnat... Dotknij,
257     3|               Wyrzucił ramię w górę jak ten mnich na kazalnicy.~
258     3|         szatę - wystawia pierś nagą jak ten pokutnik przed ołtarzem.~"
259     3|            wolnym!" - zadudni nagle jak ze studni spod zawartej
260     3|         rycerz drugi. Ten, zda się, jak to źrebię przy klaczy ciężkiej -
261     3|             constans, bibit vagus - jak śpiewa goliard."~"Żeś ty
262     3|           Nie kłamię ludziom twarzą jak magowie." "Toć się chwali."~ ~"
263     3|            rzeczy niebezpiecznych - jak uważają w tej chwili waganty.~
264     3|              za którą gardłujesz?"~"Jak to, nie wiecie?! - zdumiał
265     3|            lekarz wydziwia za nimi, jak to kobieta każde pismo zawczas
266     3|           mlekiem pokarmi "to-to" - jak z urągliwym wobec lekarza
267     3|            rada, bardzo rada widzi, jak jeden za drugim maczają
268     3|             się tu poprawi i uładzi jak trzeba."~I odchylając fartuch
269     3|       lękami naramiennych karwaszów jak gdyby na wszystko wzgardliwie
270     3|            mnie przed kuźnicą moją, jak to u nich zawsze, gdy rzecz
271     3|     współczujące zasłuchanie budzi, jak to zwykle, ambit śród ludzi.
272     3|     wyczekują was ludzie po grodach jak tej rosy niebieskiej. Bo
273     3|           mrze ją te szyby w ołowiu jak o świcie: zrazu bławym,
274     3|          pod oknem i nyża cała. Coś jak chmury przegania za szybami,
275     3|             spozierając na wagantów jak na taneczniki opieszałe.
276     3|        niedźwiedź u pieca. I rycząc jak ten smok w jamie, wali wprost
277     3|            gruby. Poroztrząsał żaki jak te beczki hałaśliwe, psy
278     3|             linie i włócznię wielką jak topola.~Po czym ustawił
279     3|   niedostatkiem byśmy nie stali się jak ta trawa, która prędzej
280     3|    zapomnieli. Obwołują się właśnie jak te żaki na ochotę: sprężonymi
281     3|     basztach - działała nań nieomal jak na te psy kuglców ponoszące
282     3|             panie, z czcią lękliwą, jak niegdyś tę nogę ojca, gdym
283     3|          Przez mury i rowy miejskie jak kot przeleźć gotów każdy
284     3|        łasicą stopka pani a za nią, jak ten wąż, spod spódnicy ukrycia
285     3|          ognistą sam, a głową w dół jak ta żaba w bagno. A zmaganie
286     3|             postaci - dwóch rycerzy jak dwie mary pod okiem miesiąca
287     3|          zaświadczenie przyjaźni: - jak chce przykazanie drugie
288     3|            nad wrąb okapu pozierać, jak oto ciągnie w światy wagantów
289     3|            dziryty i bełty, miotane jak w tarcz igrzyskową. pod
290     3|            od grodu nie opatrzy ich jak trzeba. Od barwistości szat
291     4|             człecze; nade wszystko: jak to niejednemu porwaniu się
292     4|     kacerzom ten Pasterz, że idzie, jak mawiali, z czasów dawnej
293     4|       smutków człeczych, którym Ty, jak piachowi morza, rozmnażać
294     4|           gromady i cichną z nagła, jak te żabie chóry po nocy.
295     4|             jeśli możesz, i wracaj, jak umiesz, do swej doli - jużeś
296     4|       pośrodku drogi, pysk żałośnie jak na zawycie wyciąga, rozdyma
297     4|       będzie miała czym: dziewczyna jak łoś! Byle tylko nauczyć.~"
298     4|     będziecie; a my, kamraty dobre, jak kamień w wodę w niepamięć
299     4|         najgłuchszego grodu dotrzeć jak pątnikowi do onej krynicy
300     4|      goliardowej familii i ze szkół jak do rodziny powraca. A choć
301     4|           wydłużają się po niewoli, jak u tych owiec Dobrego Pasterza.
302     4|  rańtuszkiem zwiewnym, ustrzępionym jak w pierze. Niesamowicie to
303     4|        wyrzucając ramiona ku górze. Jak żagiel powiała chusta w
304     4|           garści i parsknął nad nim jak ten koń. Tym razem struchlał
305     4|  niebieskiej - pod te chóry na niży jak pod wielki spazm namiętności
306     4|            jaśniejszy barwą, płynął jak w chmurze w mglistej otoczy.~
307     4|           świata i czasów - właśnie jak ten strącony chór człowieczeństwa!...~
308     4|     grodzkich. Pieje kur klasztorny jak co dnia przed świtem, odzywają
309     4|  zatrzepotani w ocknieniu radosnym, jak to Boże ptactwo czujności.~
310     4|             chwytać i ciemię rękoma jak od razów przysłaniać!...
311     4|             nawet ustąpić się lubej jak w łożu - i zatulić zbielałymi
312     4|        powiadają pokutnicy, że jest jak rozdarcie żagla, jak starganie
313     4|           jest jak rozdarcie żagla, jak starganie łańcucha kotwicy
314     4|             woli orlicy. Posłuchaj, jak skwirem tęsknoty odzywa
315     4|          się mnich do ziemi, rad by jak kret ciałem się w nią wcisnąć.~"
316     4|   piękniejsze od mniszych." "Ojcze, jak nie oślepłem, chocia...!"
317     4|        bratu na szyję. I wiedzie go jak na postronku.~Pojął mnich
318     4|         kary zamierzenie: ukrył się jak najgłębiej w kapturze, a
319     4|              Stoisz przed tą księgą jak przed wrotami czyśćca, pod
320     4|            rękę na kartach i prawi: jak to brat Łukasz, choć w pętli
321     4|           Bożą, odczuwa niechybnie, jak z chaosu materii grubej,
322     4|          przy Muz codziennej pomocy jak u poetów - lecz w godzinach
323     4|         ustach, szepcze w alteracji jak ten zausznik dobrą nowinę:~"
324     4|             goliardów ze świata: są jak oni "mdli bracia", o których
325     4|      zgorszeniem nieomal postrzega, jak żwawo podjął się ze skrzyni
326     4|            po staremu łaciną tylko, jak goliardy, swoje powiadać
327     4|             tonu, w księgi się znów jak u pogan składa - pora goliardom
328     4|            księgi. Muza w niej sama jak w trumnie leży. Mistrze
329     4|          innego podczas nie czynią, jak owo, że się piersi swych
330     4|               Pierwsze! mów za mną, jak każę!"~"Pierwsze" - powtórzy
331     4|          niej na kolanach, powiada, jak to najmilsi bracia franciszkanie,
332     4|      pamięci nawet drogę ku niemu - jak Parsifal sam za młodu, który
333     4|        prostaczek wobec Boga i Muz, jak Parsifal za młodu; choćby
334     4|             i ofiarny prostotliwiec jak Lancelot sam; choćby i niebieskich
335     4|   roztęsknień prosto-dusznik tkliwy jak owca tu moja każda - prostakiem
336     4|            te oczy jego, nastawione jak gdyby na dale, na bliższe
337     4|     ponurością, zdało mu się teraz, jak gdyby ciepły promień słońca
338     4|         palcach ma dziwny niepokój, jak ten mnich, gdy różańca pod
339     4|          słowa mistrza, rozkołysane jak katedralny dzwon.~I słucha:~
340     4|         jeszcze, spod Zakonu gniewu jak Żydzi duszą nie wyrósł...
341     4|             głuche podzwonne strun, jak gdyby tam kto gęśle o ziemię
342     4|           tak samotnych nie udręcza jak ten wyrzut głuchy, że się
343     4|              Przybiegł tu ze świata jak do prawej rodziny swojej,
344     4|            nad księgą wychyliła się jak po błogosławieństwo ta głowa
345     4|            klasztor franciszkański, jak w to dobre drzewo, stał
346     4|  zaświegotał ptak Pod igliwia ciche jak pacierz zaszumy. Nad omszałą
347     4|           Szedł pod klasztoru murem jak ścieżką wygnania z przystani
348     4|           jął się rozglądać naokół, jak by z tej urocznej drogi
349     4|           szczerym przebiec, choćby jak ten pies włóczęga z kłodą
350     4|           te zamki, gród i klasztor jak na przystanie, w których
351     4|            świecie. Bożyś ty, Boży, jak wszystkie dusze człecze!
352     4|      szczętów, gdzieniegdzie na oko jak ciało obłych i miodnie pozłocistych
353     4|        klasztoru niedobrą granicę - jak to zło ruszone w ziemi.
354     4|              Tam przycichło - gdzie jak maku kwiat zapaliła się
355     4|     podrywie gwałtownym i dwoistymi jak gdyby skrzydłami cheruba
356     4|            rzecz" - powtarza za nim jak echo.~"Moja sprawa. Gdy
357     4|  Prawdopodobnie wcale tak nie jest, jak powiada, może przed własną
358     4|             gród, zamki i klasztor: jak to wytrącony jest ze społeczności
359     4|       drobne miele. Do nie wiadomo, jak zboczył z tego na opowieść
360     4|             gór, którego słowo jest jak dzwon, duch jak Pawła apostoła,
361     4|          słowo jest jak dzwon, duch jak Pawła apostoła, a ton nie
362     4|         zapatrzona weń w tej chwili jak w tęczę: że mądry jest i
363     4|             parzyła go w tej chwili jak pokrzywa w tym przypomnieniu
364     4|              Poucza wiedza - mówi - jak to wąż grzech oznacza, zając -
365     4|      odskoczyć miał. Wie natomiast, jak to oświeceni consolationem
366     4|            wzięła ochota; potem już jak wiewiórkę z głazu na głaz
367     4|           ponure.~Póki nie parsknie jak to źrebię i, zgarniając
368     4|        Migoce na ich tle czerwonymi jak mak szmatkami sukni: wnosi
369     4|     bluszczu. Patrzy - stoi dziewka jak ta Ewa pod jabłonią: golusieńka
370     4|           granicą.~Bo oto te złomy, jak pnie potrzaskane, dopełniły
371     4|             Oczy wędrownego poety - jak źrenice mnicha w godzinę
372     4|               Potknął się niebawem, jak o kulę, o głowę ze śpiżu
373     4|          więc nie spostrzegł wcale, jak zza bluszczów wystąpiła
374     4|         nagimi wciąż kształty, stoi jak ta kolumna opodal, jak ona
375     4|         stoi jak ta kolumna opodal, jak ona pozłocista na smagłym
376     4|          goliardowych rytmy i tony.~Jak gdyby zasiadł wprost niego
377     4|        osłania ich to ołtarz może - jak niegdyś nad Lirisu wodą.~
378     4|        przechylone, wydają się całe jak Diany łuki napięte.~Południowej
379     4|            się o nią troska, lecz - jak to bywa, gdy macierz płocha -
380     4|            tak rosiście roześmiane, jak te bławaty o wczesnym ranku.
381     4|            ma jeszcze łydki, piersi jak jabłka i różowe ramiona.~
382     4|             I strumienia nutą wtórą jak sam satyr wysokim chichotem
383     4|        nazbyt długie - w kolanach - jak te skoki zajęcze. Więc choć
384     4|           przebiera kosmatymi łydy: jak umie, tak tańcuje sobie
385     4|          śmiechu tak żartko jurnym, jak samego południa wyiskrzony
386     4|       żaglem cienia po tych dalach, jak gdyby struny smętu zatrącał
387     4|   rozwiewnym zasnuciu strzępiastego jak gdyby okwiatu, który słońce
388     4|        płomienia!"~I spłonąwszy sam jak żagiew, dymi z chrap w południa
389     4|       odbiję!~A gdy skoczył ku niej jak do życia i użycia samego,
390     4|     Chronosa przestawia, klepsydry.~Jak żagiew i płomię tej słonecznej
391     4|          pod krzewem na wznak leży, jak pod kozą, karmicielką swoją.
392     4|       słońce by żywe serce człecze.~Jak gdyby oczyma olśnionymi
393     4|            taniec wzywa - Dionizos!~Jak gdyby widział bluszczowego
394     4|     ramionach, wytrząsa z nich rosy jak tony złotych dzwonów idącego
395     4|           do niej, odwiała wstecz - jak tamte. Lub może tak mu się
396     4|               że zda się prawdziwie jak tamte prządki słoneczne.~
397     4|            śród ramion wzniesionych jak pąk w rozchyleniu pierwszych
398     4|           tak miękko, tak chwiejko, jak gdyby nie łydka i stopa,
399     4|             bo gdy dłońmi powietrze jak skrzydły teraz trąci, to
400     4|            W rytmy ciałem się rzuca jak w obłoczne puchy; w tańca
401     4|       zatulą się piersi w ramiona - jak gdyby z głazu samego wyrwały
402     4|             włosów kir, piersi obie jak te czary ku górze wystawi,
403     4|           ogników. Ponosił się i on jak w wirze skier i płomieni
404     4|            od się wzajem odtrąci to jak te jętki, jak ważki w słońcu
405     4|            odtrąci to jak te jętki, jak ważki w słońcu nad strumienia
406     4|        pokrzykach skargi wieczornej jak ta dusza za dnia oszukana
407     4| świetlistych rozgorzał słońca krąg: jak gdyby ponad ziemią urodzajnioną
408     4|        goliard u kolumny prawdziwie jak słońca bogomolec pokutny:
409     4|       wydaje się, w smagłości swej, jak z brązu cała, nawet przy
410     4|              nie wiadomo już komu - jak gdyby ziemi samej oddawała
411     4|           się było popołudnie całe.~Jak dwa żywioły sporne, dwie
412     4|            tak nie grzmi na kobiety jak człek oświecony, gdy w chwilach
413     4|          jakoweś, pełgają lśnienia, jak gdyby ruina pogaństwa spętała
414     4|             kudły swe ostrzygę, łeb jak kuglec zgolę - nie będą
415     4|          gałęzi trwogą, łopocą nimi jak żaglami nawy zabłąkanej
416     4|                                     jak tu drzewiej bujnie było, ~
417     4|            drzewiej bujnie było, ~a jak rabio ninie, ~drze-wiej! -
418     4|        czarny w swej juchy purpurze jak to zło samo a najstraszniejszy
419     4|         bratu pokazać obraz w niej: jak to cnotliwa pani Beatrice
420     4|         Łukasz rzuci się ku księdze jak żak: piersią na karty się
421     4|         lica, przydługie i sztywne, jak ta śmierć kościana, są moje
422     4|            się i stulał pod habitem jak to zwierzę zachorzało pod
423     4|     przypominając słowa mistrzowe), jak tam, w górze... rozpłomieniona
424     4|           samej, strzepnął z siebie jak ptak to znieobecnienie w
425     4|             wnet i pluska wszystko, jak gdy ulewa krótka przebiega
426     4|          dziecka. Mogły się tu oczy jak pędzle namaczać w każdym
427     4|         wonczas to, z tymi kwiatami jak z lutnią w dłoni, wyśpiewywał
428     4|             ku nim motyle zdały się jak te taneczniki na uczcie
429     4|           wtopione w poświatę żarzy jak w złoto kart psałterzowych.~
430     4|             jęły cieniów kobierce - jak gdyby na te dywany wstąpić
431     4|          bursztynową tonią światła, jak błogosławieństwem Bożym
432     4|             Żonglerzy i tu jeszcze, jak na świecie, pasą bardziej
433     4|         ręku; siłacz wielki i gruby jak święty Krzysztof; gadkarz
434     4|        widzeniu oczu i tych dłoni - jak rankiem u żywego kamienia.~
435     4|           widzenie obrazu. Z zadumy jak ze snu ocknięty począł się
436     4|            sam. Szedł wolno, wielki jak koń, kolebał tłusty zad
437     4|             duszy samotnej, że jest jak kwiat miodu pełna, gdy coś
438     4|     dobywało ją z pąkowych zatuleń, jak te róże w sadzie, i ku Stworzeniu
439     4|           zadumę letniego wieczora, jak w tęskliwość organowych
440     4|            jakże się cieszy diabeł, jak pląsa tu wkoło, na fletni
441     4|            zerwał się z klęczek, by jak trzeba zejść z braćmi do
442     4|            Tą nagłą omartwicą murów jak gdyby równie przerażone
443     4|          przeginać pośrodku ogrodu, jak gdyby ciałem borykał się
444     4|           stare, nad swymi księgami jak te Behemoty - nawet Jordan
445     4| najwyraźniej w Apokalipsie Janowej, jak to apostoł... "ujrzał anioła
446     4|           celi. gdy klasztor stawał jak w ogniu w błyskawic rozblaskach,
447     4|    zaskrzypiała o mur tak tajemnie, jak gdyby u furty zatrzymał
448     4|         wróżby Janowego Objawienia: jak to... "będzie rozwiązań
449     4|           grzmot, potoczył się górą jak ta kula przez kręgle niebieskie.
450     4|            ciele dziewki nagiej - i jak on już martwej - leżał trup
451     4|        czarny w juchy swej purpurze jak piekło samo!... Widziałem
452     4|      świecie!"~Za te bary, szerokie jak u wołu, chwycił przeor klęczącego
453     4|          się chmury, ukazując niebo jak gdyby omyte, o tak diamentowym
454     4|              Wokół pachniało ziemią jak o świcie, choć ciemność
455     4|             wszystkiego wywiedzieć, jak każe szpiegów rzemiosło.~
456     4|       pierzyny, sam w czepcu nocnym jak i ona, przekłada kobiecie
457     4|            w nich mieszka i ponocny jak czarodziej pracownik.~"Spać! -
458     4|          miasta bram. Śwista w niej jak w miechu i kuje w skroniach
459     4|           miechu i kuje w skroniach jak na kowadłach... Chodź mi
460     4|           kowal tajemniczy z głową (jak teraz dopiero widzą) snadź
461     4|            Zgonił ją jednak, ułapił jak tę dziewkę oporną. I wiedzie
462     4|      beczkowym sklepieniem schodów, jak na stopnie, piętrzące się
463     4|             polewę pieca, wielkiego jak chałupa. I mienią się te
464     4|             przetarł je, wydmuchał, jak trzeba, i napełnił winem
465     4|        kielicha szkło. I postrzega, jak pod uchwytem tej łapy puchar
466     4|          nie rozbraja i nie cieszy, jak taka rzetelność w piciu.
467     4|         wyprowadza w życie bohatery jak z kościoła bram. I rozwala
468     4|       wnijścia i uderzyła blaskiem, jak w zwierciadło wielkie, w
469     4|          zatula szyję kirami swymi, jak gdyby ziąb gwałtowny powiał
470     4|            się górą - i nagle plusk jak w wodę opadających gdzieś
471     4|      dogasających żużli, rozsnuwało jak gdyby w kuźnicy pajęczyny
472     4|      uderzył mu w nozdrza, zdzielił jak obuchem po łbie nietrzeźwym.~
473     4|             piekielnicą się widzi - jak to chude zazwyczaj - bo
474     4|             stróże a zbiry z ulicy, jak przy otwartym oknie wykusza
475     4|             chłopisko to olbrzymie, jak wtula twarz i brodę w jej
476     4|        twarz i brodę w jej kolana - jak szlocha całym ciałem u nóg
477     4|    dziewczyny w policzki mu uderzał jak nasłonecznionego okwiatu
478     4|           przeciąga się w ramionach jak ten siłacz ocknięty. A wytrzaskawszy
479     4|       puchar w ręku trzasł, ~patrz, jak pląsa pod mój tan:~raz się
480     4|   drapieżnym wyszczerzeniem szczęk, jak owo u tej pół-kobiety, pół-tygrysicy
481     4|          zasiepał rękoma, zatupotał jak koń. Chłopisko było mocne,
482     4|              Okrutny, gardłowy stek jak w rzeźni wypełnił izbę całą.~
483     4|             tuż nad głową goliarda, jak gdyby budził uśpionego snem
484     4|           się ponuro. I usłyszałem, jak okrzyknął się chórem siedmiokrotnym:~"
485     4|        oczyma i szyją wyciągniętą - jak ten ptak rozśpiewany:~Te
486     4|         niedbale: "Pewnie tak było, jak powiadałeś." Ale przedał
487     4|            z tych głów rozgadanych, jak gdyby rzec chciał: "Uciszże
488     4|            słyszało się to nieomal, jak gdyby przeor ofiarowywał
489     4|            oni trzodą całą za nim - jak to żaki!~Igrce tymczasem
490     4|            sedentarius."~"Nie ma to jak sztuka opowiadania romansów! -
491     4|          żonglerów. Rychło patrzeć, jak taki rumaka dostanie i samopas
492     4|     Tymczasem oganiał swego zwierza jak od much od pustoty rybałtek.
493     4|          Niedźwiedź obity przylegał jak pies, pysk na łapach położył,
494     4|         jego, stopy zaś nie o lewka jak u panów, lecz o księgę,
495     4|          każdym szczególe - zdziała jak na grobowcu wędrownego rycerza.
496     4|         dalej, wywodząc gorączkowo: jak to on zamierza - jak uczyni -
497     4|    gorączkowo: jak to on zamierza - jak uczyni - co to z tego będzie...
498     4|           schowany w kapturze i sam jak ta zmora ciemności. Ujął
499     4|             i prowadzi między żaki, jak gdyby go z nimi zaprzyjaźnić
500     4|          tylko dłonią po czubie.~ ~"Jak to mistrz i po śmierci nawet