Czesc

 1     1|        ostatnie basy, które jakby w gniewu surowości ściszyć się nie
 2     1|            wyrzucił przed się kułak gniewu:~"To ogłupiałe dziś syny
 3     1|           błyskawica, gdy wielkiego gniewu warknięciem szczękły raptem
 4     1|             koło zemsty w pomrukach gniewu. I rozdwoiły się mniemania
 5     1|             i zatrzęsło nim - nie z gniewu, widać, lecz z alteracji
 6     2|           Lecz on w nagłym napływie gniewu do głowy:~"Powiadaj, co
 7     2| starozakonnego, który zapalczywości gniewu Pańskiego lamentem się jeno
 8     2|             Panną na niepohamowanie gniewu Pańskiego, który smutkiem,
 9     2|             zamku przybił. Zwiększa gniewu i kary miarę pohańbiona
10     2|              Czerwienieją ojcowie z gniewu i lęku.~I wznoszą do góry
11     3|         pobudził się sam do takiego gniewu, że mu wraz spęczniała grdyka
12     4|       oburzenie:~"Wiódł Żydów Zakon gniewu. Wiedzie nas on wtóry Zakon
13     4|            Tyś jeszcze, spod Zakonu gniewu jak Żydzi duszą nie wyrósł...
14     4|            widzę, i od Bożego bodaj gniewu... Nie lepszy ponoć jest
15     4|            nawet pragnął, a pogrożę gniewu Bożego jeno usłyszał. I
16     4|              Sam zaś od nas pogrożę gniewu Bożego jeno dostał. Bo nawet
17     4|      okresie człowieczeństwa: epoce gniewu Bożego i przymierza w Testamencie
18     4|            na przebłaganie ojcowego gniewu. Ale przebłagać nie zdołał.~"