Czesc

 1     1|          i postronek za pas cały.~Długo grzmiał jeszcze kanonik
 2     1|         żongler u pieca na ławie. Długo gardło zwilża, zanim opowiadać
 3     1|            tropiąca mnie wszędy!"~Długo zaciera książę dłonie przy
 4     1|          I żongler o tej pieczeni długo, smacznie gwarzy.~Aż skończy
 5     2|          przepłaszanie i odzwania długo na wsze strony powałę sukiennic.~
 6     3|          est quo ardeo!...~Nie na długo jednak wróżono uciesze tej.
 7     3|        nich krew rusza na gnuśno: długo i cierpliwie. Więc czekają
 8     3|      ławie.~"Przyległo się coś na długo? Hę?... Chociażeś, panie,
 9     3|  gromadzie przewodzą, tam decyzja długo w głowach się smaży. Ale
10     4|           tym paniom nieszpetnym:~Długo w waganckiej kompanii nie
11     4| powszednie. Tam, w klasztorze, na długo przed jutrznią zrywają się
12     4|     przynosi kubek mleka i bułkę. Długo trzyma to mnich w garściach
13     4|        niemądrość, bo głaszcze ją długo po dłoni.~Tym ośmielona
14     4|          I rzeźwiły mu skronie.~ ~Długo trwało, zanim się spostrzegł,
15     4|           się oburącz za skronie.~Długo siedział tak starzec na
16     4|           za furtą, nawałnicą tak długo targane w upiorne po nocy
17     4|   zwiastowanie Ewangelii wiecznej długo przyjdzie czekać człowieczeństwu! -
18     4|           dusze - acz obaj nie na długo. Wiedział, że niechby Judasz