Czesc

 1     1|      snuć mi się będzie opowieść twoja i prząść, i motać w niciach,
 2     1|            Tu - u źródła - nimfa twoja ~martwą łanią pada!..."~
 3     1|       smutnych od roku!... Odtąd twoją jestem duszą i ciałem i
 4     1|          ma w sobie ta żebraczka twoja."~"A znasz ty, laiku jeden
 5     1|         Niech opromienia młodość twoją, piękny panie." A on wraz
 6     1|        jaki wszcząłem, i tę ranę twoją. Dziękujęć za życie, któreś
 7     2|       wieniec klejnotny na głowę twoją. I ozdobiłem się złotem
 8     3|          złotej gdzieś niewoli w twoją nędzarną."~Zrzedła goliardowi
 9     3|          Młodzieńcza bardzo jest twoja sztuka, kowalu! że w niecierpliwej
10     3|       sam. Popatrz. Pierś ci się twoja przed jego piersią, hej!
11     3|        igrcowego we mnie śmieszy twoja wiara!"~Tu już dziewka nie
12     4|    stężała mu ręka... ,,Szkatuła twoja kwestarska - gdzie?! I w
13     4|   szepcze gardłowo nad nią. - Na twoją i moją duszę, prawdę mów! -
14     4| zadręczał? A matka?... Może i ta twoja, w chwili postanowień twych,
15     4|       gorzkości!"~"Gdzie słodycz twoja, mnichu, ogrójec twych cichych
16     4|   cichych pacierzy? Gdzie miłość twoja wszystkich rzeczy świata
17     4|          miejscu urywa się rzecz twoja... I nie wiadomo: one mnichy