Czesc

 1     1|     poniechać - nie poradzą tu nic towarzysze.~Oto na chłodne ich milczenie
 2     1|            schyłek nam pono idzie, towarzysze! Jakby nie wszystkie trzy
 3     1|            Jestem. Tu są zaś zacni towarzysze moi, goliardowa familia,
 4     2|           wszystko. Jedna za szyję towarzyszę objęła, przychylają do się
 5     3|          Żonglerzy tymczasem, jako towarzysze najpoważniejsi, przysiedli
 6     3|            to było, powiedzcie mi, towarzysze? Czegóż to szuka po świecie
 7     3| urągliwości społecznej wszyscy już towarzysze społem cierpieć muszą na
 8     3|     pląsach po izbie całej. Nad te towarzysze, zamienione jakby zaklęciem
 9     3|        uczynią twe srogie, spójrz! towarzysze. Jeszcze ci naprawdę co
10     4|            do czasu zatrzymują się towarzysze na gościńcu i hukają na
11     4|         przycichły gęśle. Gdyż oto towarzysze wszyscy, jeden za drugim,
12     4|          gbura powlokę się z wami, towarzysze - rybałt najnędzniejszy:
13     4|            klęczkach przed starsze towarzysze. I całują żarliwie popielicową
14     4|         krwi puszczaniu, powiadają towarzysze jego. Może te rany nie zgojone
15     4|            mistrzu tamtych stron - towarzysze czekali nań cierpliwie,
16     4|           chleb powszedni!~My zaś, towarzysze Muzy - którzyśmy dawniej
17     4|        Wprawdzie zastawili go sobą towarzysze, obronił rycerz. Za nami