Czesc

 1     1|       gwarzące i powiada, jako ta sztuka nad króla Dawida starsza,
 2     1|         ludziom milsza jest nasza sztuka żonglerów: ciekawą mnogobarwność
 3     1|           z domu. Inną jest nasza sztuka poetów i inne jej piękności!
 4     3|          też i nasi czynią. I ich sztuka satyrów zacna, a z pradawniejszych
 5     3|    wierzernikach grodu.~"Bodaj to sztuka prawienia romansów! - wzdymają
 6     3| rozgwarzyły się najgłośniej, jaka sztuka Bogu i ludziom milsza i
 7     3|          jęły i rybałtki, których sztuka na rynku nieznaczna, a zarobkowanie
 8     3|          końca wasze swary: która sztuka i czyja Bogu i ludziom milsza?...
 9     3|         winien, potrzebna ludziom sztuka jego.~"Komu?" - pyta goliard
10     3|       wszystko służy."~"Zarobione sztuką!"~"Tee!... taką czy inną
11     3|             Tee!... taką czy inną sztuką... Na przykład ta szkatuła
12     3|     Młodzieńcza bardzo jest twoja sztuka, kowalu! że w niecierpliwej
13     3|       nawet żonglerów i goliardów sztuka, wydała mu się teraz takim
14     4|          i spiżów mistrze. Bowiem sztuka nasza jest służką nieśmiertelność!"~
15     4|           zwykła sprzeczka: która sztuka Bogu i ludziom milsza, a
16     4|      sedentarius."~"Nie ma to jak sztuka opowiadania romansów! -
17     4|          cennych następuje w ślad sztuka wasza. Ale nie u nas, franciszkanów."~