Czesc

 1     1|    nowe męki go wydawał. Świat stał się Golgotą sumień, rojną
 2     1| rycerskie, ten ci z wędrownych stał się ludziom najmilszy: tabulator
 3     1|       i stąpania miękkie, gdym stał tam wysztywnion i skamieniały
 4     1|         koło dołecz...! - gdym stał tam wysztywnion i skamieniały
 5     2|   kształt maleńki. Wśród worów stał kupiec, białą chustą cały
 6     2|        im się oto oczy, oddech stal się krótki i rozchylał im
 7     2|            Na kościoła progach stał - sam za chorągiew na wietrze
 8     2|   ziemię z przerażenia wrosły, stał rycerz sam.~Gdy nad głową
 9     2|        smutek pognębieniem się stał - pod ramię zwykł go tedy
10     3|     chce ku skrzepieniu w żywą stal. Ostawajcież tedy z Bogiem.
11     3|     rozwartą dłonią.~Na uboczu stał tylko niedźwiednik, który
12     4|         u pierwszego rozdroża, stał w kamieniu od pradawna Dobry
13     4|      otwartej furcie klasztoru stał przeor z bratem furtianem
14     4|         jak w to dobre drzewo, stał się uczestnikiem korzenią
15     4|     kapturze srodze wyrazisty, stał goliard u kolumny prawdziwie
16     4|        drugą dłonią na piersi, stał już od dawna na progu celi!
17     4|   trosce nazbyt natarczywy się stał i kadłubem owo całym odpychać