Czesc

 1     1| najskuteczniej od smutków błędne rybałty.~Zasię dzień odpustowy ściągnie
 2     3|   mieszczan upojenia lube.~Tylko rybałty czynią skoczne wyrwańce.
 3     3|        ty, że one twe goliardy i rybałty nawet do łaźni wpuszczają
 4     3|      dożynki dzisiejszego żniwa.~Rybałty, utrudzone popisami na rynku,
 5     3|      wrzaskiem odkrzykną jej się rybałty na hardy wtór. I zerwą się
 6     3|   opowieści. Nie od razu poznały rybałty panów żonglerów, którzy
 7     3|    niczym ryba na desce.~Wrzasną rybałty jednym krzykiem. I rzucą
 8     3|     języki siarkowego ognia - aż rybałty wszystkie złote mieli twarze
 9     3|      pamięć umiem, co się między rybałty przytrafić może. Pił któryś
10     3|           Przycichły natychmiast rybałty, jakby makiem posiał.~A
11     3|          lniany łeb. Obsiadły go rybałty jak te osy.~"Ty, niedźwiedziu
12     3|    czymże to rozgwarzyły się tak rybałty. I nagle zamacha ręką.~"
13     3|     zaczepia rozmową:~"No jakże, rybałty, wykłóciliście do końca
14     3|       Gromadzą się znowuż naokół rybałty, włażą na zydle, ławy i
15     3|      wobec lekarza gestem obzywa rybałty. A jednak przed rycerzami,
16     3|          mieście.~Rozchwiały się rybałty na ławach w poszeptach gwałtownych:
17     4|        odkrzykną jej się zewsząd rybałty.~Witają panią swą zapóźnioną -