Czesc

 1     1|      siostrzyc swoich chórze. I podjął znów oczy na błękit gwiaździsty
 2     1| wytrzymał tego dłużej na sobie. Podjął głowę znad grobowej płyty
 3     2|         w onej zwadzie na zamku podjął - o pannę, powiadają!~Ale
 4     2|  ciekawość. I zniewoliły brata.~Podjął powieki ciężkie, wyjrzał
 5     3|   pstrego ludu rybałtów. Wysoko podjął z czoła kołpak.~"Witajcie,
 6     3|        żaków na siebie obruszy.~Podjął się wreszcie z ławy i siłacz
 7     3|    pazurem kobiecej chuci.~Bunt podjął wreszcie kark mnicha i wysztywnił
 8     4|         grodzkim.~Dobry Pasterz podjął na rozdrożu owcę zbłąkaną,
 9     4|    nieomal postrzega, jak żwawo podjął się ze skrzyni przeor stary,
10     4|        jest i ten mistrz twój - podjął na chwilę księgę, by ją
11     4|       swe dłonie u twarzy.~Więc podjął odruchowo dłoń dla pogłaskania
12     4|     przysiadł z dala na głazie, podjął oburącz kopyto i zamyślił
13     4|      pani śmiertelna.~A gdy się podjął z ziemi, śród chudych krzewin
14     4|    jenerał, który mimo wszystko podjął wróżbę Gerardusową dla sprawdzenia,
15     4|       może z umysłu na się rękę podjął, w rozpaczy, że dziewka
16     4|       przeorowi do nóg. Lecz on podjął go natychmiast. "Powtórz -
17     4|        bo oto głowę raz jeszcze podjął, na łokciu ją wsparł. I