Czesc

 1     1|   zamczyska rozłogów, nie wejrzy nań dworu samego jasność.~W
 2     1|         poety!...~Ale spoglądali nań mimo to nieufnie - Muza,
 3     1|        beczkowym stropem powiało nań chyba życia samego ciepłem
 4     1|    wybawcy swego. Więc popatrzał nań uważnie i jak gdyby odgadnąwszy
 5     2|    rycerz od się śmierć nałażącą nań tak niecierpliwie.~Jest
 6     3|   królewski.~"Ty?!..." - spojrzy nań z żałośliwą pogardą.~I zakończy
 7     3|       Ale przeze mnie! - nastąpi nań hardo. - Bo wiedzże na koniec,
 8     3|         tylko jak ta ryba. I tak nań popatrzy. A potem trąca
 9     3|         przede wszystkim ruszyły nań z miejsca. "To jest obraza
10     3|    alarmy po basztach - działała nań nieomal jak na te psy kuglców
11     3|       niechybnie!"~Sarkną, pluną nań nieomal.~A on jakby w skrusze
12     4|   poprzednich słów przeora wiało nań ziąbem i ponurością, zdało
13     4|          dziewczyna, spoglądając nań mimo woli z zezem politowania.~
14     4| zdumieniem aż nieufnym spojrzała nań. I w tejże chwili obie jej
15     4|         czar i urzeczenie, jakie nań rzucił jej bałwochwalczy
16     4|       stron - towarzysze czekali nań cierpliwie, rozbiwszy obóz
17     4|      gdyby ziąb gwałtowny powiał nań od kościoła wież.~"Chłodno" -