Czesc

 1     1|      Boży ty już na świecie, a mistrza kamieni żywych stwór w kościele?!"~
 2     2|        pozostaje tylko - i pod mistrza łapą na kole."~Na myśl o
 3     2| stojący, już czuł się w łapach mistrza na zwykłym miejscu kaźni -
 4     2|       zdziałać tu chciała ręka mistrza, lecz przyziemności natury
 5     4| Pitagor to po piekle i czyśćcu mistrza za żywa wodził. Źleć powiadał!"
 6     4|    niebieskich. W niebo wiodła mistrza cnotliwa pani Beatrice."~
 7     4|       uchem i powieką na słowa mistrza, rozkołysane jak katedralny
 8     4|      Ale gdy to i owo z księgi mistrza opowiadać jej począł? zaciekawiła
 9     4|        pani Beatrice wprowadza mistrza zza gór we wrota niebieskie.
10     4|     wszelakiego kształtu; oto: mistrza zza gór Commedia; oto: przez
11     4|      króla rękawicę czerwoną i mistrza miecz ład rządny między
12     4|      się - widać pobok - przez mistrza obmyśla, buduje i klepie...
13     4|    siwobrodą na wykuszu postać mistrza, a przy nim ona zmorę w
14     4|   królewskiego chodu!" - baczy mistrza okiem, na kształty i ruchy
15     4|       ramieniu chwyta wreszcie mistrza wpół - zakręci, zawiruje
16     4|       perełkami oczu, że palce mistrza - i w tej jeszcze chwili! -
17     4|   zdziałał ustami, już tu ręka mistrza nic ponoć nie doda... Nakazuję