Czesc

 1     1|        chyba wyrosła nauka - jak to miłość ziemska ku niebieskiej wiedzie -
 2     1|         oznaczały wiarę, nadzieję i miłość."~W omroczeniu przestąpił
 3     2|           tego nie powiadaj!) każda miłość inna. Bowiem wszystkie bujności
 4     2|             piersiami kobiety, skąd miłość mężczyzn zbyt pożądliwą
 5     2|           króla zachwytem owładnąć: miłość, skarby i dzierżstwo razem
 6     2|         pochwycić zdołały.~Dają tam miłość nawet moją na tak żałosne
 7     3|              za kamractwo, drużbę i miłość samą - od lat tylu dzban
 8     4|      franciszkanin to powiada?! Tak miłość, by najczystszą, niży? i
 9     4|         rodzaju człeczego - i ponad miłość samą."~"I franciszkanin
10     4|            siebie. Inną zaiste jest miłość wasza!..."~Aż się przeraził
11     4|             cichych pacierzy? Gdzie miłość twoja wszystkich rzeczy
12     4|         dzielność, sprawiedliwość i miłość. Wonczas dusza pogodzi się
13     4|           zasiekano mi w przebojach miłość i nadzieję. Tak i w doli
14     4|          zacieśnień grodzkich legła miłość i nadzieja moja. Wiara w
15     4|          pieśni - wiara, nadzieja i miłość.~Gdy organów tony wyciągnęły
16     4|            taką rzecz powiada?! Tak miłość dla ludzi poniża?" Przeor
17     4| misericordia, lecz caritas zwie się miłość nasza. Tu zaś - wskazał