Czesc

 1     3| gdzieniegdzie i obraz błękitny w księgę kładę. Nie za grzech mi
 2     3|    wiecznotrwały!... W przeorową księgę wieczną, w błękit, złoto
 3     3|          przewiny zważyć. Więc w księgę niebieską zapisze w desperacji
 4     4|        gdy ręce same sięgały nad księgę po pędzle i farby.~A przeor
 5     4|     przeor dobywszy dla się inną księgę, zajął swe zwykłe miejsce
 6     4|          spojrzawszy spod oka na księgę i pióra przy niej, posępnie
 7     4|         po stokroć błogosławi tę księgę: niech jej użyczy ciepła
 8     4|      tymi słowy dobył ze skrzyni księgę skórzaną. "My zasię, żonglerzy
 9     4|          tamtych sięgnął znów po księgę, odłożoną przed chwilą na
10     4|        spostrzega tego; po drugą księgę już sięga - i z tej rad
11     4|          twój - podjął na chwilę księgę, by ją wnet odłożyć - ...
12     4|        czołem uderza mimo woli o księgę. Bratu Łukaszowi wydało
13     4|         aż na samym dnie znalazł księgę dla się najmilszą, a tak
14     4|         i uwagami dysputacji.~Tę księgę pod pachę wetknąwszy, resztę
15     4|         grzmotom burzy, otworzył księgę na kolanach. Zwała się ona
16     4|       wnętrznej - zaczytał się w księgę.~Po pierwszym okresie człowieczeństwa:
17     4|        lewka jak u panów, lecz o księgę, na znak, że człek oświecony