Czesc

 1     1|            pani: że bez płaszcza, od kolumn bardziej smukła, w złote
 2     1|              okolicy lśniące kadłuby kolumn. Hen, na wyży, ledwie majaczeją
 3     1|            okrzepłości surowej lśnią kolumn kadłuby. Dym kadzideł sczołgał
 4     2|            zastygłością, czoła onych kolumn pod fontanny tryszczem skamieniałym:
 5     4|         Patrzy: świat dziwnie biały, kolumn potrzaskanych rumowisko
 6     4| przejaskrawym słońcu. Między złomami kolumn jakoweś usypiska kamiennych
 7     4|          przycichła. I poszła między kolumn białe złomy, a bluszczów
 8     4|        brzegom strumienia, kędy pięć kolumn białych pod dachem osłania
 9     4|    zalęknione wyskoczyły zza jasnych kolumn swej świątnicy. I rozpierzchły
10     4|        przejasne, które zwiały oto z kolumn bieli na murawy głęboki
11     4|              niczym tamte gadziny po kolumn marmurze: przesuwa je sobie
12     4|             rumowisku i czerwieniały kolumn szczyty, gdy goliard opamiętał
13     4|              śród mroków sączy się z kolumn, ściele po głazach: mży
14     4|        płomieniste sączy się wciąż z kolumn, rozściela po głazach.~Wśród
15     4|              na wieku sarkofagu śród kolumn.~I stężał cały w zimnej
16     4|     Wynurzony znienacka zza ciemnych kolumn krypty, stanął nad mnichami
17     4|             Otaczał go tymczasem las kolumn niskich i te dołem ścielące