Czesc

 1     1|           cnotę książę wymowny.~I jął przemyśliwać nad tym, jak
 2     1|       głowę znad grobowej płyty i jął przypominać swe czyny chwalebne.
 3     2|          że on nagły war w żyłach jął mu zapalać i w duszy dziwne
 4     3|      drogę świętemu stwór taki. I jął go prosić imieniem całego
 5     3|     złocistych połyskach światła. Jął głaskać dłonią te dwie obłe
 6     3|            strzymał słowa swoje i jął znów kroczyć po izbie. Odprowadzają
 7     4|           I odstąpiwszy od furty, jął się błąkać koło muru, dłonią
 8     4|         chaszczach przydrożnych i jął skrzypieć cedru konarem,
 9     4|          Otrząsnął się w sobie.~I jął się rozglądać naokół, jak
10     4| najdokuczliwszych na razie uczuć. Jął jej tedy opowiadać swe myśli
11     4|       swoich.~Ustąpił bez słowa i jął się błąkać śród ruin. Odmieniła
12     4|  zraszanie i z rozkoszą ogrodnika jął grzebać w ziemi, niedawne
13     4|          u dzwonnicy. I kraczą...~Jął się brat Łukasz tak dziwnie
14     4| porządkowania wszystkiego w celi, jął układać i swe księgi w skrzyni,
15     4|           siebie. A gdy odsapnął, jął kląć na czym świat stoi:~"
16     4|          raz drugi tego wieczora, jął mu zalewać czoło. I znów
17     4|  franciszkanów."~Nie zrażony tym, jął mu mistrz wykładać, jakby