Czesc

 1     1|      wyzywają. Daremnie biskupi głosem Pawła wołali po kościołach; "
 2     1|        Powitał go książę-dworak głosem dla dostojności miejsca
 3     1|       rozradowania uśmiecha się głosem pierwszego na niebie skowronka -
 4     2|       obwoływaczami śmierci lub głosem zakrystianów w świąt następnych
 5     2|    takiego żalu, że się pod tym głosem samym otrząsła niejedna
 6     3|    onych, a przyśpiesza tonu za głosem fletni. Rozskakał się jak
 7     3|      się jednak dziwnie cienko, głosem zdziwionego, rzekniesz,
 8     3|      zawyje nieraz coś w człeku głosem psa, zaskowyczy w ocknieniu
 9     4|          Gra cicho - rzekniesz, głosem tego strumienia, który na
10     4|         gdy nuta jedna szklanym głosem jakby nimf swawolą pluska,
11     4|         o nowym życiu pytającym głosem do się coś powiada i po
12     4|        cietrzewi się skrzydły a głosem; budzi wszystkie echa słonecznej
13     4| zaszepcze przy tym niskim nagle głosem:~"Te usta twoje... daj...!"~
14     4|     milczeniu, by nie nawoływać głosem - łatwo wywołać co w takim
15     4|   biodra i uda, powiadając swym głosem głębokim:~"Natarłam się
16     4|       można i bez gęśli tonu, a głosem opoja. Tylko na nic mi już
17     4|    brata; niezwykle bo pokornym głosem i słów nawet nie własnym