Czesc

 1     1|          wpadli w ulicę pastuchy dwa, jak te dwa capy górskie,
 2     1|       ulicę pastuchy dwa, jak te dwa capy górskie, w czarnych
 3     2|      goliardowi zdało się, że to dwa krzewy różane w powojowym
 4     2| przebiegał - aż mu to obrzydziły dwa gbury jakoweś, nazbyt już
 5     2|         przerażeń. Na domiar one dwa gnuśniki, przechadzające
 6     2|       Oto pełgają u murów jak te dwa czołgi. Nawet oglądać się
 7     3|        przestawam... Te ostatnie dwa słowa akuratnie powtórz,
 8     3|        wprost pod wargi - niczym dwa kielichy - i czarkę, i usta
 9     3|          staną pod blask łuny za dwa posągi czarne w surowych
10     4|         który na nurcie skrętu w dwa zabełtania dwoistą nutą
11     4|       nurtu skręcie w nuty dwie, dwa zabełtania i z dziewczęty
12     4|       tyle. Oneż to chyba?! - te dwa blaski słońca przejasne,
13     4|        było popołudnie całe.~Jak dwa żywioły sporne, dwie dusze
14     4|         Igrce u klasztoru bram!"~Dwa razy powtórzyć sobie kazał
15     4|           Za czym dobył z puzdra dwa szacowne puchary; przetarł
16     4|      wtulone w różę chyba... gdy dwa nagle serca zabiły mu w
17     4|         chyłkiem dom jego.~Gdyby dwa dzięcioły garbate rysują