Czesc

 1     1|  dociskiem hańby starły się te czoła; już ich zbiry ściągać tu
 2     1|     Chodź z nami pić, poeto! U czoła stołu posadzimy cię, jak
 3     2|     Żyd pokłony już oto bije i czoła dotyka przed osoby dostojnością.
 4     2|     ociekających zastygłością, czoła onych kolumn pod fontanny
 5     3|      rybałtów. Wysoko podjął z czoła kołpak.~"Witajcie, mistrze!"~"
 6     3|      razem waganty. Z dłonią u czoła siedzą oto nad kuflami markotni
 7     4|      dotknięciem: ustępowała z czoła bladość miesięczna. Gdy
 8     4|  chwilę; odpędza jednak sprzed czoła domysły wszelakie.~"Nie
 9     4|       w to widzenie dalekie, a czoła uwagą nasłuchuje w ciszy -
10     4|     pióro.~Już przeor palec do czoła przykłada łowiąc te oporne
11     4| pomyślał niechętnie. Ścierał z czoła ten czar i urzeczenie, jakie
12     4|       boskiej pogody dotykając czoła wybrane.~Za chwilę klęczał
13     4|     gdy rozsiewną jakby pogodą czoła uśmiecha się brodacz ludziom
14     4|    stężał cały w zimnej grozie czoła - zdrętwiał w bezoddechu
15     4|       przeor mądrym okiem spod czoła. Lecz pomiarkowawszy wnet,
16     4|     głowinę, przychyli ku niej czoła i tym gorliwiej zaszepta
17     4|     podnosząc latarnie nad swe czoła.~Bo śmierć, przewiawszy