Czesc

 1     1|         na żółtą i kraśną połać człeka. "Hej! - witają ludzie gadkarza -
 2     2|     wszelaki. Nierzadko ujrzysz człeka z liściem palmowym na baranicy
 3     2|       uklejnocone pazury obcego człeka, czy tu aby duszy swej w
 4     2|          I oślepiły, zagłuszyły człeka odrętwieniem hańby.~"Tę
 5     3|   garnku.~"Jezus Maria, zarżnął człeka!" - wrzaśnie w tej chwili
 6     3|  leczenia: na wydartego śmierci człeka. Słychać było i pochlebstwa
 7     3|         twego czuciem - podnosi człeka! A za gołębiem białym, który
 8     3|           póki wszystkich sił z człeka nie wytarga...~Nagle on
 9     3|        dziś tęsknotą niejednego człeka, zatargało niejednym łańcuchem.
10     4|     lecz z niesmaku oświeconego człeka: wszędzie na świecie jest
11     4|       pacierzy, że nie ma chyba człeka (krom braci w klasztorze!),
12     4|     Stworzenie całe spogląda na człeka, nie on zasię na nie.~Na
13     4|        kraśną i zieloną połacie człeka; kuglce z mądrymi psami;
14     4| nawiedzenie celi samotnej przez człeka świeckiego wprowadziło wszystko
15     4|        żagwie oczu... "zmarłego człeka czy śmierci samej?'" - zapytasz
16     4|       tą larwą krzyżową na licu człeka przyprowadzonego tu z ulicy,
17     4|         i na tę dumę stać winno człeka! Grabi palcami długą po