Czesc

 1     3|       zaciszenie wśród tłumów, że słychać z dala ciężki chód komorowej
 2     3| goliardowego ucha:~"Gawędy dziwne słychać było w przedwieczornym dziś
 3     3|         wydartego śmierci człeka. Słychać było i pochlebstwa żaków.~"
 4     3|   obzierają się za wagantami.~Nie słychać wcale kopyt tętentu ani
 5     4|         przez bramy wpuścili, bo, słychać, przepełnione jest to miasto
 6     4|        jedyne żakom przytakiwania słychać było tamtych kobiet chrząkania
 7     4|           dymu kłębami i smugą.~I słychać głos zza ołtarza tego:~W
 8     4|        Cyt-cyt!... Cyt-cyt!..." - słychać naokół. A ta mała jeszcze
 9     4|    ostatniej. Eheu!... eheu!... - słychać jakby wciąż, pod raci jego
10     4|          jej kazała: "Zo-fi-jo!"- słychać tak donośnie.~Mądrości Bożej
11     4|           wstrząsa mnicha. Opodal słychać drugi - trzeci - szmer i
12     4|           cisza w ich rytmach, że słychać było na drodze za murem
13     4|        jest w powietrza pełni, że słychać po oddalach jakoweś rozgwary,
14     4|         rozlega się tupot kroków. Słychać klucza chrzęst w bramie.
15     4|            W ciszy, jaka nastała, słychać było pod dachem jakowe chroboty;
16     4|        tak się wzdęły na nich, że słychać było nieomal w izbie bicie