Czesc

 1     1|              indziej, chwyci rycerza oburącz za głowę, pochyli ją sobie
 2     1|              trzeci żywego kamienia; oburącz ogarnia tę głowę w szołomie
 3     2|           machnie się rycerz od nich oburącz.~"Kobietyż to przyczyniają
 4     2|           otrząsie nagłym przysłonił oburącz twarz przed trzecim już
 5     3|          chwilę twarz poczerwieniałą oburącz przysłonić.~"Ach, ty" -
 6     3|        wystarczać musiał.~Przygarnia oburącz do fartucha brodę wielką,
 7     4|           Wędrowny poeta u furty..."~Oburącz odmachnie się przeor w niełasce
 8     4|             prędzej kaptur na oczy i oburącz przysłania uszy - przed
 9     4|           skoczce na przekarmienie."~Oburącz zasłonił się przeor od tych
10     4|                odmachnie się goliard oburącz, nazbyt już cierpko w tej
11     4|             z dala na głazie, podjął oburącz kopyto i zamyślił się nad
12     4|            po uszy uśmiechu. Sięgnął oburącz po jedną z tych piersi i
13     4|             słońce na zenicie trzyma oburącz grono zerwane, za czarę
14     4| dziewięćdziesiąty!..." - Chwytał się oburącz za skronie.~Długo siedział
15     4|            Powalił się na klęczki. I oburącz chwyta się tej nogi nad
16     4|   betlejemskiej!"~Tu przeor zagarnął oburącz głowę żaka i wycałował policzki