Czesc

 1     1|   naramiennym kołnierzu i wisiorach kaptura szedł w tłumie herszt onej
 2     1|          blask świecy wychylił spod kaptura głowę jak z wosku, w onym
 3     1|             podejmuje wreszcie spod kaptura swe oczy sępie - i pyta:~"
 4     1|            opadają na karty wisiory kaptura. Ą ich krzyków nad głową
 5     1|          nagle, wychylił głowę spod kaptura, wichrzył czuprynę. - Wiemże!
 6     1|           jego spojrzeniu. Oto spod kaptura dobywa się baranim śmiechem
 7     1|      pociągając dłońmi po wisiorach kaptura niczym po bokach brody.~"
 8     2|        klerka. Pociąga znów wisiory kaptura.~"Mdłe mamy serce dla żałośników.
 9     2|             czym prędzej płaszcza i kaptura, by w onym tu dostatku nie
10     3|          zapatrzenie się jego. Spod kaptura na bladej jak opłatek twarzy
11     3| nastroszonymi brwiami wyzierał spod kaptura. Przed nim stała już nie
12     3|        świeci nad czołem czerwienią kaptura w dzwonkach; szeroko rozrzuciły
13     4|        ojcowskie wejrzenie, że spod kaptura nad księgą wychyliła się
14     4|          dodał wybłyskiem oczu spod kaptura.~Stropiła ją bardzo ponurość
15     4|       acedii zmory - wypłoszyć spod kaptura tęsknienia w klasztory -
16     4|             się mnich, a zezem spod kaptura wybłysnął zdumieniem ku