Czesc

 1     1|      nie wyskoczy tabulator z gębą gołą i sprośną, barwami
 2     1|      zaciera łapy, a ruchliwą gębą zębatą pocznie parskać,
 3     1|    gruby, i pstry tabulator z gębą sprośną, i wesołki pląśne,
 4     1|        I zawczas uśmiecha się gębą gołą i sprośną.~Cieszył
 5     2|    pan z zamku. A sfukał mnie gębą i zgromił okiem, że śmiem
 6     2|       wyzierający z tej bieli gębą w brąz. Niemym gestem cudzoziemca
 7     2|      jak u rzeźnika - gołe. I gęba w ogniu cała.~"Vulcanus,
 8     2|  człeczej wedle Pisma. Oto, z gębą jadła niemą a czapą w garści,
 9     3|    drugiej, i słucha oczyma i gębą, jak też to człek uczony
10     3|       Komu?" - pyta goliard z gębą pełną chleba.~"Choćby kamratom
11     3|  chcieli" - krzyknie nie tyle gębą, ile tym kułakiem podstawionym
12     3|        broda po pas i ognista gęba płatnerza.~"Hop! - czknęło
13     3|       wielką, by zajrzeć całą gębą w dzban próżny na stole.~"
14     3| porywaniem się jej na ojców z gębą buntu pełną, odgrażaniem
15     4|  gościńcach przebiegnie... Ze gęba jej się świeci? Zblednie,
16     4|     obnażonymi po łokcie, a z gębą ognistą jakby od kuźnicy