Czesc

 1     1|            Pod świerszczy muzykę, coraz to głośniejszą zasłuchaniu,
 2     1|          zasłuchaniu, srebrzy się coraz to widniej świat ciemności.
 3     1|        gromadą ludzi - i prawi. A coraz to niecierpliwiej szyję
 4     1|          i skamieniały w słup - a coraz to bledszy i bledszy przed
 5     1|           i skamieniały w słup, i coraz to bledszy, i bledszy przed
 6     2|           sobie obraźna chorągiew coraz to więcej ciekawego ludu.
 7     2| obwieszczeniu królewskiego wyroku coraz to bardziej ponure tchnienie
 8     2|           się w pobliżu jego. I z coraz to jawniejszym popłochem
 9     3|        ten ciżemek pani... "Oo!"- coraz to bezradniej myślom z wieczora
10     3|    czarkach policzki starego, gdy coraz to żwawiej igrały myśli
11     3|        przy nich nazwyczaiłby się coraz mniej wymagać od siebie,
12     3|   jaśnieniem barw własnych, zanim coraz to wyraźniejszy m blaskiem
13     4|           gniewne.~On chmurzy się coraz bardziej. Zaś ten wstyd
14     4|       tańczy. Sam się weseli.~Oto coraz to wdzięczniej nad rogami
15     4|         głosy świata, skupiał się coraz bardziej nad księgą rozłożoną
16     4|  czyśćcowej umierać będę wciąż, w coraz to innych duszach~tułaczych,