Czesc

 1     1|           Więc aż westchnął mimo woli, tuląc szyję do gęśli. Gdy
 2     1|      gębie! Toć i zwierz jaki na woli, w całej gorącości żądz
 3     2|          to, czynił goliard mimo woli takie ruchy rękoma, jak
 4     2|      ludziach i zatrzymując mimo woli spojrzenie na onej dziewczynie
 5     2|      trzonie i garści.~Dziki ryś woli i swobody rozdął nagle nozdrza
 6     2|         zbroi zatrzymał się mimo woli. Prostsza ona o wiele od
 7     2|          I aż zacisnęły się mimo woli oba kułaki goliarda.~A zaduma
 8     3|    człowiek wstrzymać w sobie do woli. Tylko diabeł potrafi cały
 9     3|     nauczył go snadź w życiu tej woli. Widać to było i teraz po
10     3|         wędrownego ptactwa, tyle woli tułaczej.~Wyruszył i franciszkanin
11     4|        Nie umkniesz się, mnichu, woli orlicy. Posłuchaj, jak skwirem
12     4|    skrzyni, a czołem uderza mimo woli o księgę. Bratu Łukaszowi
13     4| dziewczyna, spoglądając nań mimo woli z zezem politowania.~Ale
14     4|      oczach błyskiem odgadywań i woli: uczłowieczał się zgoła
15     4|         samej?'" - zapytasz mimo woli, ujrzawszy takiego w pogrzebu