Czesc

 1     1|      śród rynku cieszą mężów waszych oczy i uszy, wy po staremu
 2     1|       poniechajcież wreszcie waszych plotek i ciekawości rozćwierkania!
 3     1| progu człeczej troski może - waszych to może zarojeń niedolę
 4     2|         sumień są roki, serc waszych sądzie? ~Kędyż odpustu znajdziecie
 5     3|   obiecuje on jabłonkom dusz waszych młodych, by przed się nie
 6     3|     niedołęstwie tych rączek waszych, miękkich i śliskich od
 7     3|  werble szaleństwa i nadziei waszych!"~A zwróciwszy ma siebie
 8     4|      was obwieszane, zmysłów waszych panie - z naszych to szkół
 9     4| niech jej użyczy ciepła serc waszych i tonu najprzedniejszych
10     4|   Niech się tu, w ciszy serc waszych, wykrwawi ma rana swą czarną
11     4|     cud, jaki ona dokonywa w waszych sercach, franciszkanie?...
12     4|   grodach nastaje królowanie waszych brzuchów i podbrzuszy, nie
13     4|    swej godności zostawimy w waszych łapach, mnichy - biadaż
14     4|      to rozprężanie się dusz waszych po ciemnościach... Już tam
15     4|     Tu odnowicie w piersiach waszych tę nowinę najradośniejszą,