Czesc

 1     1|   miasty: chodzić nie chcą już niewiasty! fruwać każda chce podwika,
 2     1|  słuchają nas już tylko żaki i niewiasty, no i owa garstka przybłędów
 3     1|       podbródku, jak to czynią niewiasty, gdy chcą dać ustom folgę
 4     1|  baczenie mają już chyba tylko niewiasty: mądre i głupie razem...
 5     2|       inne męże uczone i mądre niewiasty. Alić na duszy zaniemożenie,
 6     2|     brata. Nie dały mu spokoju niewiasty: podjęły z kolan i nuże
 7     2|      matronami postępują młode niewiasty: odświętnie, w jubkach baniastych
 8     3|       oto z naw głębi ciągnęły niewiasty przed królowej oblicze brata
 9     3|      królową! - powtórzcie jej niewiasty. I że mnich ani więcej myśli
10     3|    zaświeci w błękicie kształt niewiasty, smuklejszy od onych na
11     3|     spoglądają króle!"~Podjęły niewiasty mnicha z klęczek. "To służebna
12     3|      co-ć powiadam! Znajdą się niewiasty, które rycerzowi do ucieczki
13     3| uładzić ucieczkę z miasta. Ale niewiasty one nie zjawiały się wcale -
14     3|      tylko ich kopyta widziały niewiasty, gdy mąż za kark już chwytał
15     3| biskupich nad nimi delektacji. Niewiasty które pacierzem, postem