Czesc

 1     1|  spozierając na goliarda. Więc on jakoś smętnie opuścił oczy, w
 2     2|        oczy smutne zapatrzyły się jakoś niesamowicie, zaś twarz,
 3     2|          porwie. Wówczas kura łeb jakoś bokiem przechyla, jednym
 4     2|     będzie można setnika wyprawić jakoś z grodu. Gdyby zaś nie chciał
 5     3|     ciałem, bo i nogi jego nogami jakoś oplata, powojem osnuwa,
 6     3|          panowie żonglerzy siedzą jakoś posępnie. Oto pochyla się
 7     3| policzkach.~Nie zmiękł, ale opadł jakoś w sobie - w nazbyt jednak
 8     3|        niej - zrób tu co, zarządź jakoś, bo..."~"Już ja tu z nimi...!
 9     3|     naszej natury potrzebą. Bacz, jakoś to poniżył w sobie rycerski
10     4| bezwiednie po swe gęśle. I tak je jakoś na kolanach ułożył, tak
11     4|   kobiecych myśli, zdrobniały się jakoś te żale.~Oto i wśród kamratów
12     4|           się, z wolna i krzepnie jakoś, by za chwilę z wielkim
13     4|           skrzyni, dzisiaj bardzo jakoś pomieszane.~Oto: De unwersalibus;
14     4|   zderzonych pucharów - tym razem jakoś bardziej żałobny.~Hejże!
15     4|     staremu uczyniło się na duszy jakoś delikatnie - kawalersko.