Czesc

 1     1|     widniej świat ciemności. Z gór dalekich gdzie wielkoludy
 2     2|       Salamandry w czeluściach gór ognistych. Ognia ciału przydaje
 3     2|      murowiska - wychylają się gór spokojem obie wieże kościelne.~
 4     2|      ziemię!~Uczepiły się tych gór słupy strzeliste i piętrzą
 5     4|    gościńcu zaszedł; człek zza gór."~"I tenże ci mówił, że
 6     4|     jest pospolita - ludzi zza gór. Zna wagant bywały wszystkie
 7     4|    obie mowy zza Renu i tę zza gór. Więc czyta chciwie, póki
 8     4|     cedrowej onych skarbów zza gór, dobiera się wreszcie do
 9     4|      słyszy - może ptak jaki z gór dalekich opadł tu gdzieś
10     4|   wygrywa gardła krzykiem gamę gór echową: grda, tokuje, tęskni...
11     4| opowieść o wielkim mistrzu zza gór, którego słowo jest jak
12     4| Beatrice wprowadza mistrza zza gór we wrota niebieskie. Brat
13     4|     przyjaźni? A mistrzowi zza gór, który światy w sobie stwarzał,
14     4|     kształtu; oto: mistrza zza gór Commedia; oto: przez mnichów
15     4|   rozmowie z onym człekiem zza gór, który mu tyle opowiadał