Czesc

 1     4|       chyli się pod kapturem brat furtian.~Z posochem w dłoni i torbą
 2     4|     kołatki. Przepuszcza ich brat furtian z palcami na ustach, a drugą
 3     4|   uchylone drzwi wsuwa głowę brat furtian i, choć z palcem milczenia
 4     4|          Z lubością słuchają brat furtian i Łukasz pouczenia przeora.
 5     4|           Wówczas to dopiero brat furtian zdecydował się przypomnieć
 6     4|      obliczenia przeora, gdy brat furtian z palcem na ustach, a drugą
 7     4|         niebieskie. I trzasnął... Furtian poczuł nagły ból w piersiach,
 8     4|          dwóch godzin" - objaśnia furtian nie bez urągliwości w głosie.~
 9     4| wszczynają między braćmi. (Pewnie furtian poroznosił już po klasztorze
10     4|           taki czas ulewny?!~Brat furtian dopowiada tymczasem nowiny
11     4|    Jakowej igry mistrz?" Doskoczy furtian i przez dłoń w trąbkę szepnie
12     4|         potakuje wszystkiemu brat furtian. A ręce jego splecione i
13     4|            Starł się w proch brat furtian przed srogością ojcową.
14     4|   wysłuchać od niego musiał.~Brat furtian połę jego habitu chwyta,
15     4|     sabatów nie ma - wiedz!"~Brat furtian na klęczkach wyciąga już