Czesc

 1     1|      przesłoneczny.~Targnęła się dłoń rycerza, kędy rwały się
 2     1| podrzuciła ku rycerskiemu dziełu dłoń tu jakaś biała - orłem ponad
 3     1|      sukni seledyny blade. A gdy dłoń podjęła, oczom na zasłonę
 4     2|      kupiec garść onych sobie na dłoń i błysnął okiem: która by
 5     2|       budować!" Kupiec tymczasem dłoń swą niczym biskup ludziom
 6     3|          targnęła się po niewoli dłoń pani - aż sokół na berle
 7     3|       mniszych pokajań, rozwartą dłoń wesela wystawi przed żaki:~"
 8     3|          Ułowiwszy chwilę ciszy, dłoń wznosi i uśmiecha się ku
 9     4|           garnących się pod jego dłoń. Spojrzy lekarz na Jezusa-za-murem
10     4|     przeor, uspokojony, odjął mu dłoń swą sprzed ust.~Goliard
11     4|    twarzy.~Więc podjął odruchowo dłoń dla pogłaskania tej głowy:
12     4|     odskoczyła. I wyciągnęła się dłoń jakby po własnego życia
13     4|      stóp - odpływa ramię, wieje dłoń...~Tak się żegna ze smętem,
14     4|       Dziecinie. Gędziec kładzie dłoń poważną na strunach symfonii:
15     4|         Doskoczy furtian i przez dłoń w trąbkę szepnie przeorowi:~"