Czesc

 1     1|          łabędź zaklęty. W dłonie czoło ująwszy wpatruje się Pani
 2     1|         Przyłbicy cień omracza mu czoło i oczy. Niczym dziób ponury
 3     2|          zimny pot wystąpił mu na czoło za ciernie tej męki największej -
 4     2|       spokoju mieszczan.~Lecz oto czoło procesji zbliża się tymczasem
 5     3|       niźli każda inna. Ich by na czoło igry wszelkiej, by zbodli
 6     3|         potem trąca go kułakiem w czoło.~"Nieśmiertelna!... Wieczna! -
 7     3| przeniesione z niejednej szaty na czoło żelazem czerwonym... A że
 8     4|         crea mundum!..."~Uderzyło czoło w kamień na rozdrożu.~Po
 9     4|           winny i grono oplata mu czoło.~Odgadł: Bachus to sam,
10     4|         głowy ściągnęły i muskają czoło. "Wypogodziła się wreszcie
11     4|      zakonnej.~Więc by oderwać to czoło zadumane, a malowaniu mnicha
12     4|           W cierń! w cierń!... na czoło swe zamienił Chryst każdy
13     4|         chwili wysączył mu się na czoło; poczerwieniała szyja, pośmiały
14     4|          wieczora, jął mu zalewać czoło. I znów poczerwieniała szyja,
15     4|           promieniach - zuchowate czoło radosności dziewczęcej -