Czesc

 1     1|    Mężowie tymczasem stroskanym czołem nie ich to wypatrują przez
 2     1|        który mnie przedał."~Bił czołem o kamienie kościoła.~Snadź
 3     1| otrzeźwia go nieco. Ale gdy pod czołem zajaśniała już rozwaga,
 4     1|        będę przed nim bił i bił czołem, aż chyba tę głowę nędzną
 5     2|        na pochwałę w ratuszu?"~"Czołem biję! - kłaniał się przed
 6     3| biało-krwawej mazi i świeci nad czołem czerwienią kaptura w dzwonkach;
 7     4|         A i próg furty, gdy doń czołem przy legł, odpycha precz:~"
 8     4|     niemu przeor mądrym okiem i czołem. Ale przyjrzawszy się baczniej
 9     4|      się na kolana u skrzyni, a czołem uderza mimo woli o księgę.
10     4|      nim się spostrzegł, runęła czołem o ziemię, włosów nagłe rozploty
11     4|       niby dzisiejszego ducha z czołem nie jaśniejszym i nie lżejszym
12     4|         onych szat. I bijąc tam czołem o ołtarza stopnie, kończy
13     4|    krzyż!"~Brat Łukasz przyległ czołem do murów celi zakonnej.~
14     4|     broda starca, potargany nad czołem włos, spod najeżonych brwi
15     4|         tylko włos wichrzył nad czołem i przysłaniał dłonią oczy.~