Czesc

 1     1|     gawędy kobiet, rozsiej mi ciszę ku zasłuchaniu.~Przestańcie
 2     1|    rojeń moce, rzuconego w te cisze tonu długie przetrwanie,
 3     1|   tylko odpustowy, po ulicach cisze: ledwie mniszych chodaków
 4     2|    wagantów nagarniają w dusz cisze kupce i żonglery.~Wabiła
 5     2|    tęsknice nagarniają w dusz cisze kupce i poety.~Mieszczanie
 6     2|      Kędyż wam...? - w wielką ciszę grodu dzwon bije fary na
 7     3|      wieżyska.~Za rozchwiejną ciszę pól na Ave, tu okrzepłość,
 8     3|      pychy korowody pawie - i cisze... pod wrzeciona warkotne
 9     3|     pod kapturem w samej Muzy ciszę i zadumy. Żonglerom, wiadomo,
10     3|    gotowość swą zgłaszając.~W ciszę komą, jaką to wystąpienie
11     3| balowe nucenia, błogosławiące ciszę i spokój dusz.~A jednak
12     4| klasztorze? Zamącić te święte cisze wziętym w siebie zgiełkiem
13     4|   szmatkami sukni: wnosi w tę ciszę barwy bodaj krzyk i wyskoki,
14     4|     Odrywały się raz po raz w ciszę czyjeś kroki: chłonęły mury
15     4|        takim gwarem wypełnili cisze zakonne, że przeor ocknąć