Czesc

 1     1|     onej bandy, goliardus sam, wagant miastu groźny, który i biskupa
 2     1|     swego. Wypyszniał się tedy wagant i na bogatym łożu.~A i tam
 3     1|    pieści ludzi miękką rączką, wagant jak pies bezdomny o próg
 4     2|       Zbiry!..."~Wiadomo - gdy wagant w mieście od gromady się
 5     2|   Nigdy, jako żyw, nie widział wagant takiej obfitości skarbów!...
 6     3|     czasu waszej obecności?... Wagant w grodzie, czym diabeł w
 7     3|    kroki.~W poprzek drogi leży wagant powalony, głowa młodego
 8     4|       wbija ~domu fundamenty, ~wagant, nurtem płynę ~w błędnej
 9     4|        duchem zabłąkał się ten wagant mniszy śród odpustowego
10     4| pospolita - ludzi zza gór. Zna wagant bywały wszystkie gwary po
11     4|       alteracji tą czupryną. - Wagant wagantowi za kufel piwa
12     4|     przez Boga obdarowaną! mój wagant mniszy! mój grzesznik największy,
13     4|     tam, u ołtarza. Klęczy owo wagant na poły mniszy, z gęślą
14     4|      wywinął mu się przed oczy wagant któryś.~"Mistrz kamieni