Czesc

  1     1|               warg onych robotników: "O królu, królu nasz, wezwij
  2     1|     niedźwiednik z bestią, i linochód o kroku bociana, i siłacz
  3     1|            wmieszał się między ludzie o gędźbie gwarzące i powiada,
  4     1|        rozklaskane, zawodzą chór swój o tym, jak to Bacche koi curas
  5     1|          Panowe. Sczezła nawet pamięć o nich po grodach, a żyje
  6     1|            skąd, pytam, ta łacina: to o Dianach i Panach uczone
  7     1|       opowiedział romans nowy. Zwykle o godności swe niezmiernie
  8     1|         opowiadacze romansów wiedzą i o rozmaitych prawdziwych zdarzeniach:
  9     1|      Posłuchajcie opowieści wagabonda o rzeczach dalekich. Gdy kamraci
 10     1|          słowom moim! Prawić potrafię o Ronsewalu i Aliscamps oraz
 11     1|            Ronsewalu i Aliscamps oraz o wszystkich czynach Rolandowego
 12     1|           czynach Rolandowego miecza. O pana Eckharda niedoli opowiadać
 13     1|              niedoli opowiadać umiem, o Krymhildy zdradzie, o pana
 14     1|          umiem, o Krymhildy zdradzie, o pana Zygfryda śmierci, o
 15     1|              o pana Zygfryda śmierci, o królu Popiciu romans...
 16     1|          przedziwnie piękne opowieści o Iwanie przez ptaki kochanym
 17     1|              przez ptaki kochanym lub o księżniczce indyjskiej w
 18     1|   trubadurskie tony! zawsze wam tylko o błędnych rycerzach!... A
 19     1|           ucho jakoweś sprośne plotki o rybałtach?... Co takiego?!
 20     1|              zwiedział się na mieście o wielkoludach onych, którzy
 21     1|            przybyli, jęli rozpowiadać o czymś gromadom w doskokach
 22     1|           ludzkich, każdy wraz myślał o swych szatach odświętnych.
 23     1|        miłości niebieskiej.~M a r y j o, otwórz rycerzowi Twemu!
 24     1|             się dłonią orosił żongler o baczenie na słowo:~"I mówi
 25     1|           surowości wejrzeń okrzepli, o pawęże barwiste wsparci.
 26     1|             wsparci. Za nimi dźwierze o potężnych antabach i zaworach,
 27     1|              gdy wzniósł oczy do góry o ducha skrzepienie, ujrzał
 28     1|            całe, a na nim gwiazdy jak o świcie - srebrne. Wstępuje
 29     1|           wiem prawdziwie, co mniemać o tym rycerzu. Niewymowny
 30     1|               w zamyśleniu jakowymś. "O mężu pomyślała" - domyśla
 31     1|               I zagaduje czym prędzej o tym, jak to opowiadają wszędzie
 32     1|              i poetów przykazań.~"Nie o królu myślałam przed chwilą -
 33     1|             wonności, ociera się bosa o nocnych cieniów pomykania
 34     1|             mnie przedał."~Bił czołem o kamienie kościoła.~Snadź
 35     1|          baczenie, czeka z intonacją:~O fidelis anima! clama de
 36     1|       wszystkich, każdemu się zdaje: "O sąsiedzie gada!..." Więc
 37     1|              się usmaży..." I żongler o tej pieczeni długo, smacznie
 38     1|          napełniała mu serce; już nie o to nawet, że nie pokarmiono
 39     1|               bajać kobietom różności o Muzach i o goliardzie. Niejedna
 40     1|          kobietom różności o Muzach i o goliardzie. Niejedna z kobiet
 41     1|         kobiet jaki wiersz goliardowy o Amorze przypomniała sobie (
 42     1|              wagant jak pies bezdomny o próg każdy się ociera -
 43     1|               jakaś drobna stopa, już o chwilkę całą zapóźniona,
 44     1|             Za czym, pogodniejszy już o wiele, poszedł dalej. Obył
 45     1|            jakby z góry:~"Od pół roku o niczym innym i we snach
 46     1|      Zadziornyś?!... Nawet wtedy, gdy o zarobek idzie? Lubię!" -
 47     1|             się im nagle nie pójdzie! O datki ich nawet nie dba,
 48     1|              baczeniu lampę i oliwę p o w s z e c h n e g o d u
 49     1|           oliwę p o w s z e c h n e g o d u c h a... A, śmiejcie
 50     1|               raptem wszystkie miecze o swe tarcze i rzuciły grozę
 51     1|              jakby kto garść żelaziwa o ziem cisnął - dopiero wtedy
 52     1|           beczka hałaśliwa i drze się o tego goliarda - za dziesięć
 53     1|            Jakiego znowuż t a k i e g o?" - wyżabia się przed nią
 54     1|              się rozstrzyga sprzeczki o Muzy!"~Rad nierad burmistrz
 55     1|              głowie? Panowie tu juszą o - s k o c z k ę p i ę k
 56     1|              Panowie tu juszą o - s k o c z k ę p i ę k n ą."~I
 57     1|            bólu, zagaduje:~"Opowiadaj o sobie: gdzieś bywał? skąd
 58     1|       odgadnąwszy coś niecoś, powiada o sobie:~"Pięćdziesięciu królów
 59     1|           tylko nawiązaniem te waśnie o nas po rynkach." "Więc czemu
 60     1|       Nieprawdy moje piękniejsze, ale o nie nikt tu nie stoi. Prawdy
 61     1|              graalowego szukania."~"I o tym wiesz już, panie?"~"
 62     1| najpiękniejsza. (Możeś już słyszał co o niej? Nie?!) I jam jest
 63     1|             godzi się więcej powiadać o kobiecie rycerzowi... A
 64     1|                Może ci już opowiadano o tym na mieście?! Co?!) Wiedz
 65     1|               słuchał w piekarni. Nie o mnież to? nie o mnie opowiada
 66     1|         piekarni. Nie o mnież to? nie o mnie opowiada żongler? -
 67     1|              i mózgiem swym chyba. Bo o te progi łeb swój chyba
 68     1|          wiarą poety w Graala? Tak ja o tobie mniemać muszę... Hańba
 69     2|           samego." (Już Żyd wiedział, o czym opowiadano w piekarni -
 70     2|             precz życie nawet samo."~"O kimże ty to mówisz?! - Aż
 71     2|               na miejscu zatrzymał. - O mnie czy o sobie to powiadasz?
 72     2|               zatrzymał. - O mnie czy o sobie to powiadasz? Nie
 73     2|               przestań już raz myśleć o kobiecie."~Lecz on w nagłym
 74     2|           głowy:~"Powiadaj, co ludzie o niej mówią!" - warknie głucho.~
 75     2|       lubowała się niegdyś pani - wie o tym miasto całe." ~"I...?"~"
 76     2|          bardzo pysznie przystrojony, o tuszy i minie wielce potężnej;
 77     2|               od dawna, ale prosić go o nic nie będzie. "Rycerzem
 78     2|               się mnich nagle, zaroił o Zamorzu:~"Tam ptaki rajskie
 79     2|              aloes limonie i goździki o woni oleistej.~Ale ze wszystkich
 80     2|         zawoju na głowie. Broda jego, o czarności nad aksamity głębszej,
 81     2|               rzecze - mam poniektóre o mocy tak skutecznej, że
 82     2|               poeta prawił im dalej - o krwawniku, o rubinie!~Ale
 83     2|               im dalej - o krwawniku, o rubinie!~Ale kupiec tymczasem
 84     2|       trwożnego instynktu cofnęły się o krok dziewczęta. Lecz zaokrągliły
 85     2|          poeta prawi im snadź dalej - o krwawniku, o rubinie!...~
 86     2|            snadź dalej - o krwawniku, o rubinie!...~A goliardowi
 87     2|               Aspazja, jak pani Tais, o których prawią opowieści
 88     2|           udręki, wyzwólcie jałmużną! O grosz żebrzę, o pacierz
 89     2|             jałmużną! O grosz żebrzę, o pacierz proszę!"~ ~Podstawiał
 90     2|        Krzyczą lekarze spod kościołów o ziół swoich mocy skutecznej;
 91     2|               klątwy, rozpacz i głową o mur bicie; temu rozkosz
 92     2|                Tę zelżywość nikczemną o jakowejś tam dworce diabeł
 93     2|           czemu tu duszę przyłożyć? i o co? Gburów to najbardziej
 94     2|         Kiedyż to żongler jaki romans o pannie opowiadał? lub opiewa
 95     2|             zwadzie na zamku podjął - o pannę, powiadają!~Ale mojej
 96     2|         własnej! Więc tylko wasza łez o tej dworce głosić się będzie,
 97     2|        mistrza łapą na kole."~Na myśl o nim zimny pot wystąpił mu
 98     2|               Pana Boga stworzone?... O, nie mogę pomyśleć!... Oo!
 99     2|              zrozumie, choć wszystkie o niej gęsto rozprawiać zwykłe.
100     2|           bowiem rzecz całą usłyszały o zmroku w ciemnym gdzieś
101     2|            powagi, prawią między sobą o wyroku królewskim, kokoszą
102     2|             zszeptują się między sobą o skazanym rycerzu w smęcie
103     2|               ojcowie: osoby znaczne, o twarzach nosatych jak te
104     2|               siebie te gnuśniki oba: o skoczce coś tam prawią między
105     2|               mimo woli. Prostsza ona o wiele od innych dawnego
106     2|    Parsifalowej kolczugi barwa! - jak o tym wszyscy opowiadają żonglerzy...
107     2|               tłumaczył, by nie mówić o sprawie rycerza, która mu
108     2|        żelezie kute: krzyże i cyboria o surowym tchnieniu wielce
109     2|                rzekniesz Piotrowy, bo o takiej mocy wejrzenia -
110     2|            naw wejrzenie ciekawe. Ale o ciekawość ludzką tym razem
111     3|         zwiedziała się było od dworek o linochoda popisach w mieście.
112     3|        powracać i zwiedzieć się samej o rycerzu skazanym.~Miała
113     3|               niechybnie coś wiedział o rycerzu: nazbyt bo żarliwie
114     3|           pocałunku rycerza już tylko o niej myślał mnich śród pacierzy.~
115     3|             ku niemu uśmiech kobiecy. O! - składa mnich dłonie -
116     3|             nie śmiem. Przecie wieści o rycerzu łaknę."~"Boże, miej
117     3|        powiadaj mi wszystko, co wiesz o rycerzu."~Ruszyły się wreszcie
118     3|               w pamięci."~Ledwie pani o Graalu wspomniała, a mnich
119     3|               dzieje onego rycerstwa, o którym rzekłaś przed chwilą.
120     3|            przeor mój kroniki śpiewne o rycerzach Graala, jako że
121     3|              królowej pana Lancelota, o której żongler opowiadał
122     3|             ulice. Oczom nikli ludzie o tej porze, twarzy nabierały
123     3|               strzemionach, zdumiony, o czym to właściwie mniszysko
124     3|          swawoli miłosnej. Niczym kot o zmierzchu giętka, a od roztęsknień
125     3|             facit eas subditas ~tibi, o tu, Venus!~I prawdziwie
126     3|                nie gniewają się wcale o to marchołty one sprośne;
127     3|            się nie naprzykrzasz wciąż o jedno tylko jak pan mąż
128     3|          widział, czyś mi kamratka." "O, wa! myślisz?..." I już
129     3|             na psotę, na nic chocia - o!... Myślisz, capie, gdy
130     3|            się powstydzę? lub poboję? O, wej!... Niech się pan mąż
131     3|            strunach - zawodzą satyry:~O! o! - totus floreo! ~igni
132     3|         strunach - zawodzą satyry:~O! o! - totus floreo! ~igni iam
133     3|                 Wiem, wiem, szatanie, o czym to gędziesz sumieniu! -
134     3|             kark już chwytał i rzucał o ziem, sobie pod nogi.~"Tużeś?!...
135     3|             osiadłych.~Tam też szukać o tej porze wszystkiego, co
136     3|            wczoraj kajał, nie zapytał o zdrowie dobrodziki. Oto
137     3|             się w łuki tuż nad głową, o ławy nieomal żebrami wsparty.
138     3|                Począł trzeć grzbietem o ścianę.~"Locus est genialis!"~
139     3|               stole, zawczas wycierał o połę łagiewkę drewnianą.
140     3|               królowi betlejemskiemu, o którym się zwiedzieli, że
141     3|             za nimi ująć musiał:~"Nie o naszych ja przecie myślałem!
142     3|           kompan wszystkim najlepszy. O sztuki nigdy się nie spierał.~
143     3|         Goliard tymczasem swarzył się o coś ze skoczką. "Gdym ci
144     3|           grzeszny poeta śpiewać musi o podlejszych."~Ale ona była
145     3|               odbębnieniu żaków.~"Nic o nich na pewno powiedzieć
146     3|                I zapamiętałaż mściwie o tym kaszlu!... A przecie
147     3|        pomagają żaki, zawodząc kołem:~O, fortuna! ~velut luna, ~
148     3|           domacać. Wreszcie zapomniał o niej w durze winnym. A gdy
149     3|              wreszcie pierwsze wieści o nowych strojach roznosi
150     3|           niewoli w chór aż pobożny:~"O, dilecta domina!"~Ale ona
151     3|             myśli tedy: wielkie poema o czyśćcu i piekle snuć dalej
152     3|             dziewka strojna, lecz - k o b i e t a, jedna, wszystka,
153     3|              Bóg mi świadkiem, że nie o tobie myślę, gdy mi zejdziesz
154     3|              weszłaś. Po stokroć, nie o tobie!"~"Ale przeze mnie! -
155     3|             piwnicę.~A w tym runięciu o ziemię zdało mu się, że
156     3|             łoskotem, spada a tupocze o głuche mury. Z owisłej na
157     3|          żużle komina koźlisko czarne o skrętnych rogach. Jednym
158     3|        potrzebny i wecuje go gniewnie o kamień. "Garnczek mi tu
159     3|         chorym zaciekawił się bardzo, o czymże to rozgwarzyły się
160     3|            rade i łatwo rodzą: wiedzą o tym lekarze. Które zaś ciężko,
161     3|       niespokojne, zdradne i bodliwe: o tym wiedzą i pastuchy. Tak
162     3|             skończysz swoje, pies się o ciebie nie zatroska... Nie
163     3|           syna, szepnąłbym wyrostkowi o tobie. Przy innych złajdaczyć
164     3|              lekarza.~Prawdą jest, co o skoczce powiada! Panią tu
165     3|              chwili truchlał, bywało, o nie rozgrzeszoną duszę,
166     3|            stała wiadoma, każda tylko o sukni roić będzie.)~Na tę
167     3|       podźwignął było w zasłuchaniu - o żaków dusze był goliard
168     3|        Rozpoczął wszakże nie od tego, o co go tu nagabywano. Głos
169     3|               wonczas na rycerzy. Nie o kęs lepszej doli i ludzkiego
170     3|            było na rynku jak temu psu o gnat... Dotknij, lekarzu,
171     3|             Moja zaś troska, lekarza, o życie. Od ciebie ledwiem
172     3|          czasów, bijące wciąż i wciąż o brzegi życia - to i wonczas
173     3|              nagle w tył, aż póki się o stół w drugim końcu izby
174     3|           poszli, przyszło do nas sam o." "Co?'" - zaszepczą w popłochu. "
175     3|             to prawił dziś w piekarni o Parsifalu, Lancelocie?"~"
176     3|        pokłada na niej, wsparty głową o kułak pancerny. I widzą
177     3|              w ciemnościach i stoczył o kilka stopni z pomrukiem
178     3|               całym ciałem uderzywszy o mur, nie poplątał tym razem
179     3|        rezonem, obijając się brzuchem o drugą ścianę. - Jeśli ja
180     3|          ramionami. - Gdy całe miasto o idącym rozruchu już pogaduje?
181     3|        markotni bardzo - w tej trosce o się.~Tylko, którego dziewka
182     3|          nieruchawy, chrobotać zbroją o mury, szczękać jej żelazem.
183     3|           jakoweś - a dziewkę wprzódy o miech poprosił.~Ten ledwie
184     3|            człeczym wolne - zgoła to, o czym wieszczą Muzy w obiecankach
185     3|            swemu:~"Zdziałałem hamasz, o jakim zaledwie śniło się
186     3|              się uważnie wszystkiemu, o czym tu mówiono. I zaduma
187     3|              pogadują oto między sobą o tych aplauzach na rynku,
188     3|             ciekawych. Pytać goliarda o te zmrugiwania się mieszczan
189     3|       mieszczan przy spotkaniu poety, o te ich wyśmiechy i wzgardliwości
190     3|         dziewce i za jej poczęstunek, o darmochy nie stoją - już
191     3|             oświecona wcale, nie stoi o chwalbę, więc przy pierwszych
192     3|              ją te szyby w ołowiu jak o świcie: zrazu bławym, na
193     3|      niedźwiedzia za ten kolec u nosa o ziem cisnął, a zbliżywszy
194     3|          siebie sajan skórzany. - A i o miecz ten srogi ciebie nie
195     3|           tylko linochód słowo smętne o sobie: "Całe życie wyzywajże
196     3|          markotnik i zawsze zatroskan o duszę, chłop był głuchego
197     3|      tymczasem zapomniały już całkiem o obrazie. Radzą, zmawiają
198     3|          bestii na głowę: kołpak swój o ziemię ciśnie z pasją i
199     3|      smyczkiem gęślowym był, rzucanym o napięte struny porywu i
200     3|            się płaszcz nocy i skrajem o mury miejskie za nieboskłon
201     3|             powietrzu. Kto zaś gadkom o rybałtkach wiarę dawał,
202     3|              człek stateczny w trosce o dusze młode.~A gdy chmura
203     3|               Z kim się tu borykać? I o co, duszo mizerna? Ty skaczesz
204     3|              się od odsmagać kobiecie o myśli Gdy świata... ze wagantami
205     3|       dominikanie, że z wagantami Z ł o samo nawiedziło gród, wysyłało
206     3|              czapie!... Tego kozodoja o łydkach włochatych!... Kukłą
207     3|          koniec."~Głuchy łomot obucha o głowę chyba człeczą - i
208     3|               w niebo miłosierne, już o co innego chyba niźli o
209     3|               o co innego chyba niźli o zratowanie ciała.~Wystawia
210     3|              progów kościoła swój sen o wyzwoleniu.~Chyłkiem a czujnie
211     4|             dopomniały się w duszach, o swoje horoskopy?... A jeśli
212     4|             kołpak lekarza, obtłukuje o swe boki cienkie piszczele
213     4|               samej, że się tęgo biło o coś, ku czemuś, za coś -
214     4|               co? nikt w tej kompanii o to nie pytał. Gadkarz płaszcz
215     4|         światy, prawie że nie wiedząc o tym.~Kobieta rosła wydawała
216     4|               ku niedbałości. Jeszcze o kwiatuszek polny skomlić
217     4|           głęboko nawet tym rybałtkom o barwionych twarzach, które
218     4|               Głąby zielone!" - myślą o nich kobiety.~Ciężka głupota
219     4|             wyznawców; dopraszają się o rosę słowa, o chrzest pieśni.
220     4|          dopraszają się o rosę słowa, o chrzest pieśni. Goliard
221     4|          dziewczyną lekką; nie wiedzą o tym żaczki niedoświadczeniem
222     4|             powtarzał." Skomlą żaczki o słowo Muzy, głaszczą go
223     4|               struchlał mnich tak, że o zażegnaniu nawet zapomniał.~"
224     4|               księżyc nie opierał się o przełęcz, nie zamykał przepaści,
225     4|            przeorowi - w stronę grodu o świcie idący.~Wśród tych
226     4|               idź, przeklęty, z myślą o kobiecie w świata zgiełk!
227     4|            już zwiędłe, które wczoraj o świcie wychodząc, na kwestę
228     4|               by zjawioną na chwilę d o s k o n a ł o ś ć móc oglądać
229     4|            zjawioną na chwilę d o s k o n a ł o ś ć móc oglądać
230     4|             na chwilę d o s k o n a ł o ś ć móc oglądać zawsze."~
231     4|            sercach ludzi osiadłych."~"O, czemuż raczej z wagantami
232     4|           kobiety precz - gdy z myślą o niej - jedna to droga!...
233     4|            usłyszy on śmiech piekieł, o którym powiadają pokutnicy,
234     4|         ostrzega Głos. - Zastaw się!"~O tarczę huknął cios wroga. "
235     4|              śpiewał i grał... wstanę o świtaniu!" Owóż w szeregu
236     4|             są jak oni "mdli bracia", o których mówił Paweł, że
237     4|               żonglerów to opowieśćmi o rycerstwie błędnym wykarmiła
238     4|          swoje, zapomniał już całkiem o goliardzie u furty. Nie
239     4|              przy duchownym pouczeniu o jego świeckiej przyczynie
240     4|       goliardom i żonglerom gęśli swe o kamień przydrożny roztrzaskać...
241     4|            Mistrze po szkołach i żaki o pilnych zadkach lubią trupy
242     4|           Bardziej ty mi się, bracie, o Muzę troskasz w pysze swojej
243     4|         troskasz w pysze swojej niźli o duszę. Jabłonki, widzę,
244     4|               pożywisz jej korzeni, a o jabłka stoisz."~Przysiadł
245     4|         sprzed ust.~Goliard tymczasem o wtórym, o nowym życiu pytającym
246     4|           Goliard tymczasem o wtórym, o nowym życiu pytającym głosem
247     4|              rozmowie i wypytywaniach o coś, chodzi tam i sam po
248     4|          bracie goliardzie, te wieści o mistrzu przyniósł?" - rozpytuje
249     4|          żonglerzy i goliardy, zawsze o głodzie i nie na żebraczych
250     4|             błądzi, temu nawet wieści o rzeczach z ducha ledwie
251     4|            bracie, nieco więcej bodaj o tym, coc ostatnio musnęło
252     4|           jakby to dziecko było jego, o całun. proszące zamkniętą
253     4|            przeora i runie z łoskotem o ziemię.~"Z żonglerowych
254     4|         kędziory.~"Nie stoim my skąpo o pieśni i wiersze nasze:
255     4|        spowiedzią, wiedzieć nie raczę o tej plugawości grzechów
256     4|               czołem uderza mimo woli o księgę. Bratu Łukaszowi
257     4|               jak gdyby tam kto gęśle o ziemię rzucił i roztrzaskał.~
258     4|           powiadał nam wcale - choćby o jakiej świeckiej miłości...
259     4|            każdym słowem dopomina się o spojrzenia brata.~"Gęśle
260     4|          wokół wygolonego ciemienia - o ileż bliższa przeorowi nad
261     4|               wszak głucho dominikany o nowej znów nauce, zagnieżdżającej
262     4|      franciszkanów co znaczniejszych: o ich wyczekiwaniu nowej Ewangelii,
263     4|              konarem, ocierającym się o mur. "Głusz! - pustkowie! -
264     4|               mu czym prędzej poczyna o jakiejś sprzeczce z niewiastami
265     4|       szukając z mą swaru z zazdrości o modną suknię, narzuciły
266     4|             Zaś ten wstyd ogromny, że o zdradach jego dziewczyny
267     4|        zostałeś w klasztorze?" - pyta o rzecz tak oczywistą.~"Mm!" -
268     4|         dziewczyna po niejakim czasie o sobie opowiadać każe: czemu
269     4|               żonglery i żaki, że się o sztuki ciągle swarzą; inni,
270     4|            zboczył z tego na opowieść o wielkim mistrzu zza gór,
271     4|             jej tedy opowiada, co wie o tych nimfach: jakie one
272     4|             Ale ona nawet pomyśleć mu o sobie nie pozwala: rozsierdzenie
273     4|              w żywe oczy, zabałamuci. O, jakież niedobre bywają
274     4|          takimi - żebyście wiedzieli. O, jakżeście wy wszyscy jednakowi!"~"
275     4|        mnóstwo: gradem uderzyły małże o głazy.~Skryła się wreszcie
276     4|        odpowiedź wskaże mu przed się. O mur wsparta stoi oto pochyle
277     4|             jakowaś postać w kamieniu o odbitej głowie i strzaskanych
278     4|             spostrzegł, runęła czołem o ziemię, włosów nagłe rozploty
279     4|              szat. I bijąc tam czołem o ołtarza stopnie, kończy
280     4|             włość~- pogodę duszy mej, o Synu, daj, Latony!...~Nie
281     4|             do piersi szczętem lutni. O n to pewnie sam, który za
282     4|             Potknął się niebawem, jak o kulę, o głowę ze śpiżu zielono-czarną,
283     4|             się niebawem, jak o kulę, o głowę ze śpiżu zielono-czarną,
284     4|          przypomnieniu nagłym:~Kędyż, o Bacche; uwodzi Twój duch?~
285     4|               ust...~[ .............]~O, słodka grozo! w Twe ślady,
286     4|            słodka grozo! w Twe ślady, o Boże! o Leneusie!... gdy
287     4|           grozo! w Twe ślady, o Boże! o Leneusie!... gdy winnic
288     4|       zapamiętałości grania - i dmie:~O tych prządkach opowiada
289     4|                jeszcze chłopię prawie o kształtach niegiętkich i
290     4|               młodości.~Nie matka się o nią troska, lecz - jak to
291     4|            roześmiane, jak te bławaty o wczesnym ranku. Rankiem
292     4|            swe stopy lekkie, on basem o nurtu głębiach coś im tam
293     4|            nie klaśnie znienacka wodą o kamienie. I strumienia nutą
294     4|        zagania, zawiewa... Próżno się o to pisklę siostrzane troska,
295     4|             do pęcin mu przypina...~I o nimfie znowuż zapominać
296     4|           najmłodszą: chłopię prawie, o ruchach jeszcze całkiem
297     4|            tego, żakić przypomną, coś o mnie śpiewał: "Nympha non
298     4|              gęśli za votum oddanych. O winie i kobiecie śpiewać
299     4|               I przejęły go aż lękiem o duszę brata; niezwykle bo
300     4|        zatulał kornie, powiadając coś o tym, że pędzle nie przemyte
301     4|          karcić surowo mniszych myśli o kobiecie, w nazbyt wielkiej
302     4|               sprzed oczu.~Więc myśli o kwiatach, że są chyba tęczą
303     4|          umiłowaniem kwiatów i troską o nie warowało się smutkom!
304     4|             giezła się jeno dorobił i o niebieską nie troska się
305     4|               mądrymi psami; rybałtki o malowanych twarzach i z
306     4|        wywołał z pamięci postać j e g o. Zda się woń bydlęcą jego
307     4|           spisana żonglerowa opowieść O graalowym szukaniu; oto:
308     4|              potępiono Joachima naukę o Ewangelii wiecznej. Dognębić
309     4|               ona księgą nienawistną: O niebezpieczeństwach czasów
310     4|              cedru gałąź zaskrzypiała o mur tak tajemnie, jak gdyby
311     4|          konia niecierpliwe tupotanie o próg...~Kacerza nad księgą
312     4|           snadź dzisiaj i niezwykłe:~"O trumnę igrce u furty proszą.
313     4|               igrce u furty proszą. I o ciała kamrackiego pogrzebanie
314     4|        dominikanów mi z tymi baśniami o sabatach idź!"'~W okamgnieniu
315     4|             był Sabat!... Sumienie mi o tym u nóg twych krzyczeć
316     4|         dziewka umiera?... Szatan wie o tym tylko! On ci to jadem
317     4|        człeczych. Nie chcesz wiedzieć o najciemniejszych przepaściach
318     4|              życie ten, kto wyśpiewał o Sądzie Ostatecznym pieśń
319     4|          Wenery. I te śpiewki sprośne o wdziękach kobiet i dziewcząt.
320     4|         dziewcząt. I te najplugawsze: o powabach chłopiąt. I te
321     4|               który mu tyle opowiadał o wielkim mistrzu tamtych
322     4|          kościół i uproszenie mnichów o pogrzebanie towarzysza w
323     4|          koronka włosów na ciemieniu. O potępieniu swym wciąż mówił
324     4|               klasztorze - nienawiść; o czym (w jadowitej potrzebie
325     4|       ukazując niebo jak gdyby omyte, o tak diamentowym rozbłyszczeniu
326     4|            Wokół pachniało ziemią jak o świcie, choć ciemność jeszcze
327     4|               wierzchołkach drzew; że o goliardowej doli szumią
328     4|              uprosisz przy dzbanie... O! - uradował się pomysłowi
329     4|           gościnny zapomniał niebawem o swym niedobrym spojrzeniu
330     4|          wedle żonglerowych opowieści o Parsifalowej zbroi. I znalazł
331     4|         szukanie Graala... Płonę było o nim słowo żonglerów, nie
332     4|         żonglery, ostatni opowiadacze o Graalu! - pora wam pono
333     4|         powtórzy się nic! - nawet sen o szczęściu już się nie przyśni!..." ~
334     4|                kanoniki!... ~Nie dbam o godności czyje:~raz się
335     4|                Miękko plusnęły dłonie o podłogę. Już cisza. Exitus.~
336     4|              to dla kogo?!... Tyle bo o goliardach wiedzieli zakonniki,
337     4|        powiadał dziś jeszcze niedbale o tych strzępach goliardowej
338     4|       kościoła, zapomnieli wraz igrce o pokorze swej sprzed chwili.
339     4|        puszczanie. "A lekarz wiedzieć o tym powinien... Nieuk!"~
340     4|          żaków. (Biada temu, kto stoi o żaków chwalbę i porywy!)~
341     4|                 Przeor wiedział snadź o tym coś niecoś, bo z uśmiechem
342     4|              odpowiedzą - by człowiek o tak pięknej wymowie..." -
343     4|              nim porachunki zazdrości o skoczkę; a teraz i za śmierć
344     4|      krwiopijco mój!... Jakże mi było o kobiece łaski zabiegać -
345     4|             głowę jego, stopy zaś nie o lewka jak u panów, lecz
346     4|               lewka jak u panów, lecz o księgę, na znak, że człek
347     4|         ciemności pogaństwa; sami się o to doń zgłosili na pustyni
348     4|        ostatni rozdział księgi naszej o błędnym rycerstwie dalibyśmy
349     4|          błędnym rycerstwie dalibyśmy o błędności waganctwa wszelkiego
350     4|              Graala. ~Ta jest powieść o duszach tułaczych i o ducha
351     4|         powieść o duszach tułaczych i o ducha człeczego wiecznym