Czesc

 1     1|   będzie nasza dola wszelaka, skoro w torbie włóczęgi przynosi
 2     3|     rychło uderzyło do głowy, skoro je wlewał w puste kiszki.
 3     3|    swoją lekarzowi wystawiam, skoro nas tu nowymi nauki zleczyć
 4     3|       tego piekła niedalekie, skoro już cerberusy opadają...
 5     3|    wszystko na Kalwarii było, skoro tak liche wciąż w dążeniach
 6     3|  łokciu.~"Mów dalej - prosi - skoro już przyszło gędźcowi terminować
 7     3|   ogień bucha tam, w grodzie, skoro aż tu, po ciemnych ścianach
 8     4|      Wyzwól! upogodnij duszę! Skoro mnie za bramę każdego miasta,
 9     4| między święte policzona była, skoro duszy ludzkiej za żywa raju
10     4|       ich dzisiaj już nie ma, skoro dawniej były? Na wygodzenie
11     4|  początku - ,,niech przepada, skoro taki!"~Zepchnięty z kamienia,
12     4|     nóg twych krzyczeć każe - skoro dusza twa najczystsza odpycha
13     4|      ty mi dziś w zastępstwo, skoro się za jego duszę w grodzie
14     4| wolniejszym niźli my dzisiaj, skoro najbardziej respektowanym