Czesc

 1     1|   dumnych wystąpił na rynek i dał się poznać wdzięcznemu ludowi.
 2     2|      wszystko ziele, jakie ci dał lekarz, i przestań już raz
 3     2|    się mniszki czym prędzej w dal, by nie zmylić porządku
 4     2|        Bóg syna swego na mękę dał, więc i na wasze, pomnijcie!
 5     2|      sukiennicach, odniosły w dal tłoki ludzkie. Czyżby już
 6     3|     najpiękniejsze, jakie Bóg dał kiedy kobiecie ziemskiej!..."~
 7     3|   dalej z oczyma utkwionymi w dal..." "W imię Ojca, Syna i
 8     3|        Mnicha tymczasem już w dal odniosło za tamtymi, którzy
 9     4|   swoich, odsuwał je w surową dal przed ciekawością włóczęgi.~
10     4|     Ale on przynaglić się nie dał tym poganianiem. Odczytał
11     4| rybitwy, ponoszą się śmigle w dal - w ogromnym nagle niepokoju
12     4|       i żałosne plemię! (Może dał Bóg ustrzec bodaj te dusze
13     4|     nad duszami świata! I nie dał jej sobie jeszcze wydrzeć
14     4|         gęśle i smyczek by mu dał, by ludzie rozumieli, że