Czesc

  1     1|            wtóre w ciszy i słońcu. Pod żebraków litanie i śpiewne
  2     1|       prostotą.~Tak sprawowało się pod kościołem odświętne kolędowanie
  3     1|       ołtarzem przepisaną chłostę. Pod długim dociskiem hańby starły
  4     1|      zwlekały się oto marami życia pod kościół.~W onym zaś tłumie
  5     1|     miłosierdzie sytych: padnie mu pod nogi kęs jaki. On połknie
  6     1|     podziękę całą:~"Święty chlebuś pod kościoła murem najsmaczniejszy!"~
  7     1|          aż po nieboskłony krwawe.~Pod chmury wypiętrzone ogromy
  8     1|           ta majaczyła się ludziom pod pierzynami: że jak miasto
  9     1|           menestrel gęśle strojący pod uchem.~Oklaski powitają
 10     1|            inną obiecuje powieść i pod inny kościół prosi.~Mężowie
 11     1|          jak gdyby hen, za murami, pod dalekie cwały i tętenty
 12     1|       przedrzeźniać mi tu będziesz pod oknami! A wiesz ty, co dzwon
 13     1|            wciąż, jak tam, w dali, pod zwiewnym giezłem śmigają
 14     1|         kopytem po kałużach ulicy.~Pod murami tymczasem pomykały
 15     1|            po raz czarkę podstawia pod dzban szczodrej pani. A
 16     1|      łokcia ku jej stopom zwisały. Pod nią murów i skały przepaść
 17     1|         czerwona łódź wnet płynie. Pod lecących mew pokrzykiem
 18     1|       Książę dworak pilnie baczy i pod wieczór tak zagada:~"Królowo,
 19     1|       czarnej zbroi, który rankiem pod twym wejrzeniem tonął, snadź
 20     1|            po nocy granacie nieba. Pod świerszczy muzykę, coraz
 21     1|            rozruchach i poszeptach pod murami, w nagłych wybiegach
 22     1|      obronie a krzywd pomszczeniu. Pod sklepienie kościoła wtłoczyła
 23     1|         wyroił się tłum na miasto, pod zamek. I postanowił zarazem,
 24     1|        stallach chóru. I nuże raić pod kapturami, by skorzystać
 25     1|       naród!~Oto zbliża się pochód pod kościoła progi: błyszczą
 26     1|           nagła głuchość kobierców pod stopą... W chłodnym bezludziu
 27     1|     ukłonie posuwistym, a ramienia pod płaszczem rozmachu chylą
 28     1|          strażniczego pełna; stoją pod ścianą w surowości wejrzeń
 29     1|        znów na sklepienie i szukał pod gwiazdami tego śmiechu skowronka.~
 30     1|            to z małżeńskiego łoża. Pod zwabionych nietoperzy krążeniem
 31     1|          sobolowy płaszcz i czapę, pod futrem nóż ukrywa dla bezpieczeństwa
 32     1|           maić drogę i rzucać róże pod stopy. Niechże mają dziś
 33     1|   majaczeją pozłocistości ołtarza, pod nim na słupach otwarta czeluść
 34     1|            natrafił, bo zadudniało pod nim echo z trumien piwnicy.~
 35     1| rozpierzchliwe, ujrzą nagle z dala pod ścianą kościoła postać niegdyś
 36     1|        mniszego chóru spoczywa oto pod ścianą Parsifal sam. Snadź
 37     1|      pociągnął tak zaświstem burzy pod ołtarz sam. I w jeden akord
 38     1| pokutujących dusz. Kostnicy sienią pod krzyżem ponurym zdał się
 39     1|         swą sięgał i podstawiał ją pod dzban szczodrej pani. A
 40     1|        serca zawsze ukryta, choćby pod najskromniejszym osmuceniem
 41     1|            Jakoż z głębokiej sieni pod beczkowym stropem powiało
 42     1|        otrzeźwia go nieco. Ale gdy pod czołem zajaśniała już rozwaga,
 43     1| Prostotliwym pieśń swoją podrzucił pod progi. Zasię datków od biedy
 44     1|           to była z wielką, księgą pod pachą.~"Masz!" - wtyka mu
 45     1|       miasta.~I widzą: na kamieniu pod murem przycupnął jak kruk
 46     1|          mu gdzieś koło barków jak pod futrem młodego zwierza;
 47     1|       drwią z księgi, którą dźwiga pod pachą.~"Gdzie ducha skąpo,
 48     1|            a zgniotą go jak robaka pod stopą. Rzucą się waganty
 49     1|         krzepka, potoczy się żwawo pod miecze nieomal same.~"Panowie! -
 50     1|            A z sercem rozłopotanym pod zbroją, przed oczyma pani,
 51     1|          rozchylone usteczka, oczy pod rzęs zatuleniem i ten uśmiech
 52     1|      wszystkie dole człecze chocia pod różnymi gwiazdy i horoskopy."~
 53     1|         Pańskich.~On zaś ujmuje go pod ramię i zwierza mu się dalej
 54     2|          bramę, wywiodła ich droga pod gołą ścianę kościółka. W
 55     2|            zaś siedział na dywanie pod kościołem w spokojnym oczekiwaniu
 56     2|           Tedyć rzekę: co nam Adam pod jabłonią przyczynił, tego
 57     2|      rycerz sposępniał coś bardzo. Pod oddech ciężki, jakby kamień
 58     2|          piersiach i opadał nagle, pod westchnienie głuche.~"Nie
 59     2|        pstrym tłumowisku i mniszki pod włosiennicą i kapturem ni
 60     2|            u swego kramu wywiesił: pod wachlarzowym drzewem dźwiga
 61     2|    rozłechtanym uśmieszkami licem, pod wiankiem róż na czepeczku
 62     2|       rozkwiecone główki. Tak róże pod rosy owiewem piękniejsze
 63     2|            A oni nuże łasić mu się pod ramiona i skomleć za jałmużną
 64     2|          garną się z wdzięcznością pod ramiona braciszka tulą się
 65     2|        jakiegoś tam gładkiego lica pod róż wiankiem i wesołych
 66     2|  niecierpliwie.~Jest dosyć dziadów pod kościoła progiem, by omadlały
 67     2|       Pojrzyjcie!" a "Kupujcie!" - pod to hasło:~"Pieniądze", które
 68     2|            znad ławy swojej. Zasię pod gołą ścianę kościółka znoszą,
 69     2|           rannych bitwy onej - tam pod ręką lekarza ten krzyk: "
 70     2|            nadmiarach, temu śmierć pod jego progiem głodowa; temu
 71     2|         temu rozkosz w całowaniach pod ciche pieszczoty kochanki,
 72     2|      ostatniego pacierza szeptanie pod wiatyku cichy dzwonek -
 73     2|        słowem na rynek cały, dudni pod stropem sukiennic!...~"Wiadomo
 74     2|          tam, na rynku, wystawiono pod pręgierz, zanim zbiry pochwycić
 75     2|           pono pozostaje tylko - i pod mistrza łapą na kole."~Na
 76     2|     familianta wbija mu tę wymówkę pod żebro. - Żenić może się
 77     2|          ratowniczej stąpał rycerz pod wymówkami familii. Nie wyda
 78     2|        wyrzut takiego żalu, że się pod tym głosem samym otrząsła
 79     2|           swych strojach pobożnie, pod czarnymi rańtuchy stąpają
 80     2|      jubkach baniastych i tak suto pod piersią wypiętych, że się
 81     2|        sobie! aby się tam zabijali pod jej progiem... Ludzie wy
 82     2|     miejskiej. Posuwają się ciężko pod sobolowymi szubami, futrzane
 83     2|            ramion, wiodą go wprost pod okna jakoweś i ciemną jak
 84     2|         kamienną cembrowinę studni pod gankiem, z którego sypią
 85     2|   zastygłością, czoła onych kolumn pod fontanny tryszczem skamieniałym:
 86     2| rozkwiecenie i głazów nawet samych pod kształtującą dłonią człeczą
 87     2|        świętości znaku nie dojrzeć pod rozblaski zachodu, więc
 88     2|          najniższego okapu, wprost pod łunę zorzy, wychynął się
 89     2|            z jaką zbliżają się oto pod dom Boży, który za Boga
 90     2|   rozmyślań osępił mu wnet oblicze pod klerka kapucą.~"Czymże ten
 91     2|           zaduma szeptała mu dalej pod kaptur:~"Czymże tak żyw
 92     2|            pognębieniem się stał - pod ramię zwykł go tedy prowadzać
 93     2|    wstąpiwszy na śliskie tu głazy, pod wielkie okapy tych kamienic,
 94     2|           tych głazów wymoszczenia pod stopą, ani tych okapów ciężarnych
 95     2|            schodów jasnym rozłogu, pod wielkim okiem kościoła:
 96     2|            wielkim okiem kościoła: pod różycą tumu w purpury i
 97     2|            pogańskie, że niebawem, pod gęste dzwonki ministrantów,
 98     2|            Bożego domu gospodynie, pod ustrzępionymi baldaszki
 99     2|       zapatrzenia się w tamto lico pod baldaszkiem z kamienia.
100     2| miłosierdzia mnóstwo wielkie...~Tu pod murem srogo dudniło powietrze
101     3|       wiatrem aż na schody fary, a pod bicza klaśnięcie zawrócona
102     3|         dworu."~Ślepną mnisze oczy pod ten rozruch uroczysty i
103     3|             bo, z karku ci zdjętą, pod oczy Podjąć ją sobie każę."~
104     3|            mnicha: ujrzy brat, jak pod białofutrzanym obłogiem
105     3|            się stupotał i sparskał pod nią biały rumak królewski.~"
106     3|          kaptur mniszy). A przecie pod kapturem onym przeżywam
107     3|         złoty błękit wieczności...~Pod to zapatrzenie się malarza,
108     3|          między murami nietoperze.~Pod sczerniałą w mroku górą
109     3|         ogniem w palcach. U figury pod klasztoru murem złoży tę
110     3|      przypominania tej chwili, jak pod szaty obłogiem na złotym
111     3|       poszerzy spódnic podjęciem i pod ona kupą ciężkiego szychu
112     3|           jak u kozy nóżką - żakom pod nos niemal.~I kogo na rynku
113     3|      ciepła i cielista, pomyka się pod murami na miękkich stopach
114     3|       mężowi oddać trza w skrzynię pod klucze, że my to już starki
115     3|          wej!... Niech się pan mąż pod górą pierzyny nasapie dziś
116     3|            snadź świadomy zawtórzy pod fletnie cienki chór kobiet:~
117     3|        korowody pawie - i cisze... pod wrzeciona warkotne wspominki,
118     3|      wrzeciona warkotne wspominki, pod grzesznych rojeń kołysanki
119     3|            swoich, rozrywają szaty pod szyjami, snadź i wstyd sam
120     3|     chwytał i rzucał o ziem, sobie pod nogi.~"Tużeś?!... Tużeś
121     3|            rzemień odpasał pan mąż pod szubą; a gdzie zdzieli,
122     3|            ci przyjdą wyśpiewać to pod oknami na srom mój... A
123     3|          się, na one łoża wysokie, pod te baldachy a pierzyny ludzi
124     3|          Księża i mnichy jakby się pod ziemię zapadli, by ich który,
125     3|     maszkary przyodziane, w blachy pod oknami dzwonić i skoki urągliwe
126     3|          czeluścią komora dymnika, pod nią na rożnie wołu byś upiekł.
127     3|         zawsze - bosonóż i z gęsią pod pachą - byś wiedział, za
128     3|         śród ucieszników grodzkich pod sąsiadów oknami, ale w skórze
129     3|              Żaki już się znaleźli pod stołem, by szczypać W łydki
130     3|            panów żonglerów, którzy pod żaden kościół utrudzać się
131     3|     kędziorki i kosmyki wicherkowe pod uchem na śniadej szyi.~"
132     3|         uderzy, rozdzwoni bębenki. Pod niskim sklepieniem piwnicy
133     3|                mruknie wzgardliwie pod nosem.~Ale coś mu tam po
134     3|            sama nastręcza, wsunęli pod te złożone dłonie psałterz,
135     3|           a spożyły się tylko brwi pod kapturem.~Gdzież to była
136     3|           Wonczas też co przypadek pod oczy podsunie - osobliwie
137     3|         sam i że masz własną żonkę pod pierzyną? Zapomniałeś przy
138     3|       czarki i podstawia mu wprost pod wargi - niczym dwa kielichy -
139     3|              wy...!"~I odsadzi się pod komin, by ją wszyscy dobrze
140     3|       Człek pijany spokoju szuka - pod ławą. Gdzie on? Tam do licha,
141     3|        dziewkę, która z garnczkiem pod krew i lampką w dłoni już
142     3|         lekarz, oglądając swój nóż pod światło. - Prawdę rzekłeś!
143     3|           się oparcia, co tej liny pod stopą. Dołem huczeć będzie
144     3|           Zatocz tedy okiem wkoło: pod tobą miasto całe! Nie chwyta
145     3|          Ojca, Syna i Ducha!... Ni pod się, ni od się, ni poza
146     3|          tym kułakiem podstawionym pod nos linochodowi.~Zagarnie
147     3|        życiu nie dojdziesz, ledwie pod klasztor się dowleczesz.
148     3|         rozchwiały się żaków głowy pod mocnym podmuchem ducha.
149     3|           się wszędy stołki i ławy pod natłokiem zapałów.~Zwyciężył
150     3|           dziwne bo słuchy krążyły pod wieczór między ludźmi, jakoby
151     3|         niego stół w wysokiej nyży pod oknem. Ten rękawem, ten
152     3|          zbroi i jakby przysiekiem pod dźwiganym jej ciężarem.
153     3|    giętkości swej kolczugi czarnej pod purpurowym płaszczem... "
154     3|       swoich.~ ~Zatrzeszczała ława pod tamtym wielkim. Utrudzon
155     3|       miasto całe. Albo owa księga pod ścianą - srebrem okuta?...
156     3|          to wszystko gdzieś w kąt, pod ławę. Jakoż opróżniają się
157     3|           spojrzenia i ująwszy się pod boki, natrząsa się nad nimi
158     3|       zastawia jakby sobą "to-to": pod boki wciąż ujęta, odyma
159     3|            płatnerzem podejmują go pod pachy, gęślarz w wesołkowej
160     3|            towarzysz jego. - I tu, pod pachą. Pod naszyjnicą, na
161     3|           jego. - I tu, pod pachą. Pod naszyjnicą, na piersi, drugiego
162     3|           izbie, a już klęczał oto pod dymnikiem. A że gęślarz,
163     3|            części jakowejś twardzi pod ręką, nie dość prędko ugina
164     3|          wzięci na wieżycy storcz, pod niebem ostatni: "Boże, któryś
165     3|         ukryła się nagle owa twarz pod dzwonkowym kapturem: zadumał,
166     3|        usadza. Sam zaś podwinąwszy pod się nogi, przycupnął pod
167     3|           pod się nogi, przycupnął pod brodą jego, wsparł głowę
168     3|          się i hardzi przy beczce, pod boki ujmuje na opór. Nawet
169     3|          wyśmiechy i wzgardliwości pod rzęsą, którymi obluzgać
170     3|            goliard zatulał się był pod kapturem w samej Muzy ciszę
171     3|        blaskiem łuny nie rozpłonie pod oknem i nyża cała. Coś jak
172     3|        żarzy na szybach - aż staną pod blask łuny za dwa posągi
173     3|         ducha na rynku tego miasta Pod pręgierz wystawią, przyjdźcie
174     3|     hałaśliwe, psy kopaniem gdzieś pod ściany poodrzucał, niedźwiedzia
175     3|             I pięść mu swą wówczas pod nos wyciąga.~"Miękka ci
176     3|       ruszonych zgarną się waganty pod ten miecz. I takie ich opłomienienie
177     3|        męska krzętność za orężem - pod łuny mrugania na murach,
178     3|         basztami grodu czernił się pod gwiazdy ogrom kościoła.
179     3|         się ginęło to sprzed oczu.~Pod płaszczem gwiezdnej ciszy,
180     3|     przypomnienie dusz czyśćcowych pod brzemionami pokuty. A cóż
181     3|     krużganków i podcieni na wyży, pod łukowe wystrzępienia wnęk,
182     3|           tych szamotań swego łupu pod pazurem kobiecej chuci.~
183     3|       usłyszy nagle nad sobą jakby pod bębnów głuche nagle uderzenie.~
184     3|           skrzydła łuny na murach, pod grzmot jakby daleki.~Rzuci
185     3|                 Zachwiały się nogi pod mnichem; runął bez czucia
186     3|        dwóch rycerzy jak dwie mary pod okiem miesiąca bledsze życiem
187     3|           W poświacie srebrzystej, pod omgloną źrenicą zaświatów,
188     3|       gędżca i joculatora padła tu pod obuchem na bruki igra sama -
189     3|     okrutnie gruby; w piersi jego, pod giezłem otwartej, tkwią
190     3|            jak w tarcz igrzyskową. pod nogi położył mu się linochód,
191     3|    spysznienie dłoni. Oto wiodą go pod ramiona i wloką w miesięczne
192     4|           skubie rozchodników kępę pod sobą.~Tu, za bramą miasta,
193     4|         długoszyich, garnących się pod jego dłoń. Spojrzy lekarz
194     4|    wypieści i udelikatni rączki, a pod rzęsy weźmie to aksamitne
195     4|        ramiona w stroju czerwonym, pod rańtuszkiem zwiewnym, ustrzępionym
196     4|    wartkich na kamieniach zagra, a pod dali zawiewem i morzem wielkim
197     4|      gędźba tęsknoty niebieskiej - pod te chóry na niży jak pod
198     4|           pod te chóry na niży jak pod wielki spazm namiętności
199     4|          rycerskie panie nabierały pod pędzlem brata cichości Jej
200     4|             I jęły panie rycerskie pod pędzlem mnicha przystrajać
201     4|         męki, żebrakiem zwlókł się pod jej progi, aby się lica
202     4|           lica napatrzeć. I umrzeć pod jej drzwiami. By po nierychłej
203     4|         dłonią na piersi chyli się pod kapturem brat furtian.~Z
204     4|     rozległy; daleka mu tedy droga pod klasztornym murem - dalekie
205     4|        klasztor gorliwą modlitwą i pod jego murami.~Podchodzi tedy
206     4|         Bernard."~Poczuł się mnich pod mocną ręką: wracała mu ufność
207     4|         jak przed wrotami czyśćca, pod którymi przejdą postaci
208     4|       nabrzmiewają na skroniach, a pod oczyma zapalają się rumieńce
209     4|         jak ten mnich, gdy różańca pod ręką nie czuje. Aż sięgnął
210     4|            pogroził. - Każda dusza pod taki Zakon się dawa, ku
211     4|        niesamowite ślady kopyt tuż pod zamkiem mniszych samotności.
212     4|          nich nie zaświegotał ptak Pod igliwia ciche jak pacierz
213     4|     gardzących przepaść!..."~Szedł pod klasztoru murem jak ścieżką
214     4|         poniechania. Już nie gęśle pod pachą, lecz jakby kłodę
215     4|   osiadłości:~"W habicie zakonnika pod konarami tej ciszy błędnego
216     4|    szmaragdzie na pustynnej drodze pod klasztoru murem... Tam,
217     4|         ciernistych, depce chrusty pod stopą, póki zadyszany nie
218     4|         chwili gród w baszt wieńcu pod obłoków przegonem. W dali
219     4|          czerwone murowiska zamków pod błękitu banią i chmur białych
220     4| powietrzność wypełniała świat. Tuż pod sobą widział klasztoru rozłożyste
221     4|            swą bezsterną rzuci i - pod obłoków przegonem nieustającym
222     4|          Nią: stoi tam w kamieniu, pod klasztoru murem. Wyciągnij
223     4|         wypijać jad acedii!"~Jakby pod wiatru nagłym zawiewem otworzyła
224     4|            potrzaskanych rumowisko pod ciemnymi osłonami bluszczu.
225     4|        spłakanych pchać się rychło pod pierzynę. Wstrętną jest
226     4|            Nad czym to się utrapia pod kapturem!" - dziwi się w
227     4|   dziewczyny.~Goliard najeżył brwi pod kapturem, acz uspokaja się
228     4|            stoi dziewka jak ta Ewa pod jabłonią: golusieńka na
229     4|            właśnie wygięcie, jakby pod własne spojrzenie wystawiała
230     4|      ołtarz, w bluszczu osnuciach, pod ofiarnego dymu kłębami i
231     4|            na poły mniszy, z gęślą pod pachą, w czarnej i ciężkiej
232     4|       słowa pieśni śpiewanej jakby pod fletni wtór:~Faune! nimpharum
233     4|                  ku gwiazdom śląc, pod Zeusa tron ~pieśni me nowe,
234     4|       którymś głazie, rac podwinął pod kolano drugie, gębę odął
235     4|            kraśne, modre i białe - pod nieba lazurem.~Lecz słońca
236     4|           kędy pięć kolumn białych pod dachem osłania ich to ołtarz
237     4|          tych nóg, ramion i główki pod dzwonnymi loki rozgwiazda
238     4|            złośliwą i te strzygące pod rogami uszy.~I pędzi wraz
239     4|          rozwiały na wsze strony - pod gwałtownym nagle rozedrganiem
240     4|           po tego cieniu szafirach pod lękliwym zaszumem drzew.~
241     4|               Liris je schłonęła - pod te szelestne nieukoje osin
242     4|      pracowite prządki tkają wciąż pod tych warg dziewczęcych skupieniem
243     4|           doniosło Fauna w tańcu i pod winnicę samą. Tu przypomniał
244     4|            w koźlą swą naturę. Już pod krzewem na wznak leży, jak
245     4|         krzewem na wznak leży, jak pod kozą, karmicielką swoją.
246     4|        jego. Leżąc wciąż na wznak, pod słońce na zenicie trzyma
247     4|     mystica" - zwidzi mu się nagle pod słońce by żywe serce człecze.~
248     4|            na głazie, podwinął rac pod kolano drugie, odął gębę
249     4|            nimi gwiazdą tańczącą - pod ten fletniowy krzyk radosnosci
250     4|      zwięzły ciałem, taki utoczony pod ramieniem, które go ogarnia.
251     4|        strzaskanej tu trumnicy, to pod ołtarza pogańskiego szczęt.~
252     4|           wieki znów spoił. Stygło pod nim to łoże kamienne, żar
253     4|          nie zdziałały w kamieniu.~Pod purpurę zachodu, czarną
254     4|           człecza żądza weselności pod ziemią się ukryje, na ponocnych
255     4|           i wstrząsło jakby ziemią pod stopami: Lewiatana kadłubem
256     4|             m to zaświsty strzyg - pod spódnic łopotanie w ciemnościach...~
257     4|         siebie i dziewczyny - może pod bluszczu gęstą gdzieś zasłoną.
258     4|          jaru szlochem i zawyciem, pod słyszne w tej chwili gony
259     4|               słychać jakby wciąż, pod raci jego tupoty dalekie.~
260     4|          przestworów otchłannych - pod ten suchy trzask i łom nad
261     4|         twej! I nie pędzle farbowe pod palcami twymi, lecz promienie
262     4|          Więc rozkracza tylko nogi pod kutą zakonną i niczym kukła
263     4|  zamkniętymi w tej chwili oczyma.~"Pod krzyż!"~Brat Łukasz przyległ
264     4|        przeor tej ciekawości. Lecz pod jego uśmiechem życzliwym
265     4|            ponure wejrzenie gdzieś pod się.~"Kamiennego lica, przydługie
266     4|            zapłonienia gasną wciąż pod wejrzeniami niechęci śród
267     4|       ścieżkach ogrodu. Skrzypiały pod nim tylko te kroki odludzia,
268     4|       ogrodu; kurczył się i stulał pod habitem jak to zwierzę zachorzało
269     4|          jak to zwierzę zachorzało pod futrem, gdy się serce nazbyt
270     4|           w klasztorze!), który by pod kwiatów wejrzeniem nie rozjaśniał
271     4|        święta Klara sama na daszek pod oknem swej celi nanosiła
272     4|           swej celi nanosiła ziemi pod kwiaty, by ta jaskółka uwiła
273     4|  ślepnących, omackiem przychodzący pod klarysek mury, znajdował
274     4|            tę gędźbę przypomnianą.~Pod pierwsze tchnienie zachodu
275     4|   szkarłaty, tym głębsze stały się pod swym puchem szafiry irysów,
276     4|       anioły u niebieskiego tronu.~Pod jego stopnie bardzo nieśmiele
277     4|         kędy umknąć się wraz gotów pod niełaski wejrzeniem. Gdy
278     4|            widać, porachunki czyni pod dłonią na oczach. Gęśle
279     4|           Nieprędko odróżniły uszy pod kapturem, czy jabłonki w
280     4|       raczy: Bogarodzica!...~Szumi pod nią fala przesmutnego pacierza,
281     4|     jakowyś kwiat u ścieżki, który pod te ręce przypadkiem się
282     4|  zatrzepotał się mnich niczym ptak pod łasicą i runął na wznak-
283     4|      uwagami dysputacji.~Tę księgę pod pachę wetknąwszy, resztę
284     4|           w błyskawic rozblaskach, pod sygnaturki alarmowe rozdzwony -
285     4|    rozłożoną obecnie na klęczniku, pod wiecznej lampki płomykiem.~
286     4|           uderzeniem uczyniła się, pod to kropel deszczowych padanie,
287     4|      jeźdźca jakiego skradanie się pod klasztor w stępie kopyt,
288     4|        kopyt, głuszonym we mchach. Pod klasztoru furtą zatrzymał
289     4|     przyjezdny nie z tego świata - pod konia niecierpliwe tupotanie
290     4|           skrzyni skarbów swoich - pod czarnym skrzydłem melancholii.~
291     4|          się stary w tył zatoczył, pod samo okno celi. By stamtąd
292     4|        niej... Ustrzegł Bóg (nawet pod tych igrców przemocą) od
293     4|            Och!..." - jęknął mnich pod tych brzemion śmiertelnych
294     4|         Pobłąkawszy się po okolicy pod sam wieczór, a w burzowy
295     4|     uroczystsze podniesienie ciała pod kościół i uproszenie mnichów
296     4|          ciało niesione na marach. Pod przemokłym na wskroś czarnym
297     4|          ołtarzu świece wszystkie. Pod nim stoi trumną czarnym
298     4|       ratusz weźmiemy!" - zawarczą pod jej oknami zbiry.~Ale jejmość
299     4|        wczoraj na sumę goliard tu, pod mymi oknami, przechodził -
300     4|          śpieszył. Zasię wieczorem pod wiechą gospody widziałem
301     4|      wieczne."~"Żadnej ci jałmużny pod nogi z okna nie wyrzucę -
302     4|         śmierci bodaj sama!"~Zbiry pod murem aż się w tył pomkną
303     4|            ostrożnie ukryci, widzą pod beczkowym sklepieniem schodów,
304     4| zdziaływane to jest, by co godzina pod hejnał wyskakiwała ta para
305     4|         odgadując zdziwienie nawet pod tą larwą krzyżową na licu
306     4|        brzękną szklenicami.~I piją pod rozdzwon ten.~Gość imał
307     4|            szkło. I postrzega, jak pod uchwytem tej łapy puchar
308     4|          że gość wsunąwszy kielich pod larwę na licu wychylił go
309     4|    wstrząsnął się raptownie, jakby pod chłodu skądciś zawiewem
310     4|             I zębami nawet klapnął pod tym ziąbem, nie wiada skąd.~
311     4|             nie rodził się, widać, pod horoskopem Merkura, który
312     4|           okolu dźwierzowej wnęki, pod ustrzępionymi baldaszki,
313     4|           nalewając czarki.~I piją pod rozdzwon zderzonych pucharów -
314     4|         jaka nastała, słychać było pod dachem jakowe chroboty;
315     4|            Chodzi mistrz tam i sam pod tym namiotem ciemności,
316     4|       łonowych.~Odrzuciła go groza pod piec. I zatargała własnymi
317     4|          nagich, zębiastych szczęk pod zapadlinami policzkowych
318     4|           kostkami długiej ręki, a pod stołem aż zawierzga z radości,
319     4|          Jęła znów wierzgać jurnie pod stołem.) - Oto maszże mnie
320     4|     potylicy głaszcze mu policzki, pod wargi mu podsuwa czaszkę
321     4|          trzasł, ~patrz, jak pląsa pod mój tan:~raz się żyje!...
322     4|        rozpędem śmigi potoczył się pod piec i osunął na ławę. Po
323     4|          już się snadź rozpękiwały pod skórą kruche żyły pijaka. "
324     4|     węszący. I aż nosek zmarszczył pod lubym tchnieniem rozkładu.
325     4|      stajenkowa dla Bożego Syna. A pod nią głucha, mroczna pomstliwość
326     4|       Rychlej morze wypite a demon pod gwiazdy wywyższony będzie, ~
327     4|        osmętnicę da w pierś, ulgłą pod brzemieniem zadumy, tak
328     4|         tak mu osępi, skobuzi lico pod kapturem, na sumienia frasobliwość