Czesc

 1     1|  płacze. A gdy gwiazda jaka z Bożego płaszcza się oderwie i wróżbą
 2     2|   jakby tryumfalnym umajeniem Bożego domu.~Zaś to rozkwiecenie
 3     2|      żywe i twórcze tchnienie Bożego ducha, zmarnowanego w ciele
 4     2|    Stoją te stróżki kościoła. Bożego domu gospodynie, pod ustrzępionymi
 5     2|   bowiem w jej oczach cichych Bożego miłosierdzia mnóstwo wielkie...~
 6     4| najuczeńsze, kolumny Kościoła Bożego. Miasto zaś dla lepszej
 7     4|      Zakon Ducha, widzę, i od Bożego bodaj gniewu... Nie lepszy
 8     4|     pragnął, a pogrożę gniewu Bożego jeno usłyszał. I poszedł -
 9     4|     zaś od nas pogrożę gniewu Bożego jeno dostał. Bo nawet kromki
10     4|     swą macie wszak waganty u Bożego wprost tronu! Onaż to wszak
11     4| człowieczeństwa: epoce gniewu Bożego i przymierza w Testamencie
12     4|       już tylko sobą i dawny: Bożego Domu kowal, żywych spiżów
13     4|      tumu stróżki przesmukłe, Bożego Domu gospodynie. Wwiała
14     4|  pieluszkowa i stajenkowa dla Bożego Syna. A pod nią głucha,