Czesc

 1     1|            chybieniem swego życia - żywego Boga w sobie zdradzał: nowy
 2     1| człowieczego serca sięga tronu Boga żywego - z paniami swymi.~Jeszcze
 3     1|                Dopadł po raz trzeci żywego kamienia; oburącz ogarnia
 4     3|            na nim zębami, by się do żywego mięsa dosmagał, diabła samego
 5     4|             piersią całą do podnóża żywego kamienia, między te lilie
 6     4|           chwyta i odciąga precz od żywego kamienia.~"Frate - usłyszy
 7     4|         ziemi i przypada piersią do żywego kamienia:~"Ty mnie chroń!"~"
 8     4|        omartwiałej niczym pątnik do żywego kamienia przy drodze. A
 9     4|        ludziom, łaknącym po świecie żywego tonu Muzy.~Zrazu wybłysnął
10     4|             furtą. I wypłoszyło coś żywego z gałęzi. Bezgłośny trzepot
11     4|         glorii wyjawia się myślom z żywego kamienia, lecz w modrościach
12     4|          tych dłoni - jak rankiem u żywego kamienia.~Zaś na samym przedzie
13     4|             duszach świat cały - do żywego serca Franciszka!"~I nad