Czesc

 1     1|       na których życia waszego ton i - daj Boże! - chwałę sami
 2     2|     echo i mniszych odczytywań ton. Więc nad zgiełkiem sukiennic
 3     2|    dłużej. I wziąwszy w siebie ton tego kupca, prawił dalej -
 4     3|     Wszystkie gęśle towarzyszy ton jego wszak stroi. Na nic
 5     3|     każda, której nie przoduje ton poezji."~Dziewka tymczasem
 6     3|        duszach, wziął z umysłu ton spokojniejszy:~"My to znosimy
 7     4|    pełnym, organowe zasobnym w ton, wydał się w tej chwili
 8     4|     duch jak Pawła apostoła, a ton nie gęśli, lecz organów.~,,
 9     4|         poniżył w sobie bożyca ton, zapadł się cały w koźlą
10     4|    śmiertelny ~niech mi będzie ton!~Cześć mu zaś oddaje nie
11     4|     światła: równa złocistości toń zalewa sad cały; jaśnieją
12     4|       żem niżył, uśmiertelniał ton! - rozszarpały mnie Bakchowe..."
13     4| żonglerów, goliardowy i mniszy ton, by kamieniom wschodów człeczych