Czesc

 1     1| omroczeniu przestąpił trójpróg tęsknoty, nie widząc nic prócz modrej
 2     1|        pani, abym sczezł z tej tęsknoty... Więcej nie powiemć, goliardzie.
 3     2|  Wróciła tedy na niego ta fala tęsknoty i objęła całkiem. Aż go
 4     2|       swoich kupce na odpusty; tęsknoty wagantów nagarniają w dusz
 5     2|        saraceńskiej, zmarłej z tęsknoty do chrześcijańskiego rycerza.
 6     2|     chciał opuszczać miasta, z tęsknoty ku tej dziewce zgwałconej
 7     3|         zaskowyczy w ocknieniu tęsknoty za swym domem prawym - osobliwie
 8     3|       mieszka i ku niemu nasze tęsknoty. Ale działania nasze na
 9     3|        Przypomnij: bez grzechu tęsknoty ku kobiecie może by nawet
10     4|        na przygody, wyrzucając tęsknoty niejedne i ponad to Empireum
11     4|     których wygrywa się gędźba tęsknoty niebieskiej - pod te chóry
12     4|         Posłuchaj, jak skwirem tęsknoty odzywa się z zamkowej wyży.~
13     4|      błogosławiona Pia serce i tęsknoty Franciszka. Nie powstydził