Czesc

 1     1|       spod piersi jak płomienie - róże i maki kraśne.~Już się na
 2     1|     poczną mu maić drogę i rzucać róże pod stopy. Niechże mają
 3     2|           rozkwiecone główki. Tak róże pod rosy owiewem piękniejsze
 4     3|        oczy purpurę życia, świata różę! - oblicze jakby onej królowej
 5     3|           pochód ruszył dalej, tę różę sprzed piersi miotnie w
 6     3|           z półdrętwych palców tę różę, którą zostawiła mu królowa,
 7     3|          klasztoru murem złoży tę różę; może ujmie wonczas duszy
 8     4|           go już było stwór taki, różę królowej wyjął mu wówczas
 9     4|     świętej Anny poczęła wąchając różę, pro tertio... Nie słuchaly
10     4| zastygłości wszystkie na rabatach róże, gdy dołem po ścieżkach
11     4|      ciemnej w dali kępie zieleni różę złotopłomienistą. W tej
12     4|          pąkowych zatuleń, jak te róże w sadzie, i ku Stworzeniu
13     4|          i usta własne, wtulone w różę chyba... gdy dwa nagle serca