Czesc

 1     1|           sztuka poetów i inne jej piękności! One serca sięgając, w pamięci
 2     2|         się do jej ucha:~"A ufając piękności twojej... wystawiałaś się
 3     2| bezkorzystnym świat wyższej mocy i piękności!...~Oczy poety - cudzowidze
 4     3|          musi, że wszak to malarz, piękności zachwytliwiec, utonął oto
 5     3|        pszczoła na mej róży - miód piękności wiecznotrwały!... W przeorową
 6     3|         zacna, a z pradawniejszych piękności idzie niźli każda inna.
 7     3|         Świat tam wykuwają wyższej piękności i mocy." "Więc co z tego?" -
 8     4|             Z najczystszego źródła piękności niebieskich pijesz, bracie
 9     4|          okiem uratowanym na żadne piękności świata spoglądać już nie
10     4|            tu się zamąciła krynica piękności niebieskich, tu się odwróciły
11     4|            i kaprysi w rozmarzeniu piękności swojej, że za twym uściskiem
12     4|             Z najczystszego źródła piękności niebieskich jesz, bracie
13     4|        moja. Wiara w życie wyższej piękności i mocy tuż znad kościoła