Czesc

 1     1|         najgnuśniejsze, które i pacierza za dusze ku zbożnemu jałmużnictwu
 2     2|         nimi gromadne szeptanie pacierza jak wiatru zaszumienie.~
 3     2|      kobiet to rzecz... Więc ci pacierza nie dam - jałmużną raczę."~
 4     2| krzykiem powalonych na zawsze: "Pacierza!..."~Tak to w mieście! Temu
 5     2|       kochanki, temu ostatniego pacierza szeptanie pod wiatyku cichy
 6     3|         zdrowie, jak trzeba, do pacierza włączał.~"Boże, miej w pieczy
 7     3|      się jeszcze jakiś szczątek pacierza, choć ani jeden płomyk jaśniejszych
 8     4|    rozstaniu: aby nie minął bez pacierza postaci Tej, która i za
 9     4|       pod nią fala przesmutnego pacierza, jęczą, zda się, i wzdychają
10     4|    wargi mnicha dygotały w takt pacierza niemą już suplikacją. Tym
11     4|      palcach nieustannie, a bez pacierza. Ku niczemu utrudzały się
12     4|       Odezwały się znów pomruki pacierza, uderzyły młoty w trumnę.~
13     4|         dłoniach, odczytywanego pacierza pomruki i te kucia młotów