Czesc

 1     1|     żegnał się rybałt w myślach z nadzieją dumniejszego stroju nad
 2     1| czyśćcowych męka i łaska zarazem: nadzieja. Bo to z pierwszym poruszeniem
 3     2|            temu śmiechy, radość i nadzieja, temu klątwy, rozpacz i
 4     2|      natury pogodniejszej i smoka nadzieją zwalczał, ten powiadał,
 5     2|            że oto ludu świąteczną nadzieją rozdzwaniają się w tej chwili
 6     3|         pasji kanonika - ostatnią nadzieją rodzaju człeczego - wedle
 7     4|     wszystkie cnót siedem: wiara, nadzieja, umiarkowanie, mądrość,
 8     4|            Zawiodła jeszcze jedna nadzieja człowieczeństwa, chybiła
 9     4|  począwszy, a skończyłem ostatnią nadzieją człowieczeństwa, wedle wierzeń
10     4|   człeczego, a zakończył ostatnią nadzieją człowieczeństwa wedle wierzeń
11     4|          grodzkich legła miłość i nadzieja moja. Wiara w życie wyższej
12     4|    skarżyła się w pieśni - wiara, nadzieja i miłość.~Gdy organów tony
13     4|        same dyszą wiarą Abrahama, nadzieją proroków i miłością Zbawiciela